Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Peyton
Melanie
Viol
Avicularia
kosma

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Peyton
Melanie
Viol
Avicularia
kosma

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Do mojej "kapsuły czasu" schowałabym liścik: "Dzięki Tobie moje dzieci żyją, a ONI już nigdy więcej nie pojawili się w naszym domu. Nie mówili o NICH nawet w wiadomościach. Tak, jakby nigdy nie istnieli".

Do mojej "kapsuły czasu" schowałabym liścik: "Dzięki Tobie moje dzieci żyją, a ONI już nigdy więcej nie pojawili się w naszym domu. Nie mówili o NICH nawet w wiadomościach. Tak, jakby nigdy nie istnieli".

Moja rodzina nigdy nie postrzegała mnie jako osoby nadmiernie uczuciowej. Bardzo mało o mnie wiedzą. Kiedy pojechałam jako wolontariuszka do Hiszpanii, nie spodziewałam się spotkać nikogo wyjątkowego. Chciałam po prostu nieść pomoc. Poznałam jednak Javiera. Również pojechał do Barcelony jako wolontariusz. Pomimo różnych narodowości i obyczajów, szybko znaleźliśmy wspólny język. Czas płynął szybko, a nas nagliły obowiązki. Musiałam wracać do Polski. Ostatniego wieczoru Javier ofiarował mi jednak kwiat. Nie był on zwyczajny. Do tej pory nie wiem, skąd go wziął. Była to niebieska róża. Nawet nie wiedziałam, że takie istnieją! Spakowałam rzeczy, a różę schowałam w książce. Nazajutrz byłam już w domu. Opowiedziałam ciekawskiej rodzinie o wszystkim, co wydarzyło się w Hiszpanii. O wszystkim, poza jednym. Ani słowem nie pisnęłam o Javierze. Przez kolejne miesiące regularne pisaliśmy, lecz pewnego dnia zwyczajnie przepadł. Po 3-tygodniowej przerwie przyszła do mnie kolejna wiadomość. Była napisana przez Sou, jego siostrę. Najwyraźniej on naszej znajomości nie trzymał w tajemnicy. Powiedziała, że Javier wypłynął łódką, by pomóc tonącym ludziom. Sam stał się jedną z ofiar. Przedtem zdążył uratować jednak 4 osoby. Jego dobroć zwyciężyła nad zdrowym rozsądkiem. Nigdy go nie zapomnę. Na zawsze pozostanie w mojej pamięci. Może potomni, którzy znajdą w sejfie tajemniczy kwiat odnajdą miejsce, w którym wyrósł? Na pewno jednak nie poznają jego historii. Ten wątek zabiorę ze sobą do grobu.

Moja rodzina nigdy nie postrzegała mnie jako osoby nadmiernie uczuciowej. Bardzo mało o mnie wiedzą. Kiedy pojechałam jako wolontariuszka do Hiszpanii, nie spodziewałam się spotkać nikogo wyjątkowego. Chciałam po prostu nieść pomoc. Poznałam jednak Javiera. Również pojechał do Barcelony jako wolontariusz. Pomimo różnych narodowości i obyczajów, szybko znaleźliśmy wspólny...

Butelkę po coca-coli wypełnioną piaskiem, wodą morską i muszelkami.
Kluczyk od niewielkiej kłódki. Takiej, jakie kiedyś miały pamiętniki.
Broszkę ze sztucznego srebra w kształcie gwiazdy, z różowymi diamencikami.
Stare, podniszczone, niemal "zużyte" wydanie książki Harry Potter i Kamień Filozoficzny[bookLink]34408|Harry Potter i Kamień Filozoficzny[/bookLink].

Cztery przedmioty. Bez większej wartości (no, może poza książką, jeżeli ktoś będzie w stanie jeszcze się w niej rozczytać). Z pozoru nic nie warte. Z osobna - zniszczone śmieci. Razem - tworzą pewną historię. Jaką? To już rzecz tych, którzy je odnajdą, żeby ją odkryć.

Butelkę po coca-coli wypełnioną piaskiem, wodą morską i muszelkami.
Kluczyk od niewielkiej kłódki. Takiej, jakie kiedyś miały pamiętniki.
Broszkę ze sztucznego srebra w kształcie gwiazdy, z różowymi diamencikami.
Stare, podniszczone, niemal "zużyte" wydanie książki Harry Potter i Kamień Filozoficzny[bookLink]34408|Harry Potter i Kamień Filozoficzny[/bookLink].

Cztery...

Ja w takim sejfie ukryłabym zdjęcie osoby, która najbardziej zalazła mi za skórę, a na odwrocie napisałabym słowa „On to zrobił!”. Technologia zrobiła w ostatnich latach taki postęp, że odkrycie tożsamości osoby z fotografii nie przysporzyłoby najmniejszych trudności, ale następne pokolenia zachodziły w głowę „Cóż on takiego zrobił? Zabił kogo czy coś?”. Oto zagadka nie do rozwiązania :) Coś w sam raz dla tych, co się nudzą w zimowe wieczory albo mają dryg do prowadzenia prywatnych śledztw z historią w tle.

Ja w takim sejfie ukryłabym zdjęcie osoby, która najbardziej zalazła mi za skórę, a na odwrocie napisałabym słowa „On to zrobił!”. Technologia zrobiła w ostatnich latach taki postęp, że odkrycie tożsamości osoby z fotografii nie przysporzyłoby najmniejszych trudności, ale następne pokolenia zachodziły w głowę „Cóż on takiego zrobił? Zabił kogo czy coś?”. Oto zagadka nie do...

Ja zostawiłabym w sejfie prostownicę. Byłoby tym dziwniejsze, że mam krótkie włosy, nigdy nie byłam posiadaczką tego urządzenia i nigdy go nie używałam. Cenię sobie look swobodny i nonszalancki. Nie lubię spędzać dużo czasu na przygotowaniach. Moja fryzura też wygląda jakby było niedopracowana, przeczesana jedynie palcami, więc na pewno nikt nie skojarzyłby mnie z tą prostownicą. Za parę lat pewnie będzie ona tak dziwnym przedmiotem, że ci, którzy, ją znajdą, na pewno będą zaskoczeni, co to w ogóle jest i do czego służy.

Ja zostawiłabym w sejfie prostownicę. Byłoby tym dziwniejsze, że mam krótkie włosy, nigdy nie byłam posiadaczką tego urządzenia i nigdy go nie używałam. Cenię sobie look swobodny i nonszalancki. Nie lubię spędzać dużo czasu na przygotowaniach. Moja fryzura też wygląda jakby było niedopracowana, przeczesana jedynie palcami, więc na pewno nikt nie skojarzyłby mnie z tą...

Ja zostawiłabym karte ze starego zeszytu zapisaną w jakimś dziwnym (tak naprawdę nieistniejącym, coś bym nabazgrała :D ) niezrozumiałym języku. Może na dole dorysowałabym mapę mojego ogrodu z tajemniczymi wskazówkami. Ciężko byłoby to ze mną skojarzyć skoro poliglotka ze mnie żadna, a historią interesuję się jak facet bolerkiem.

Ja zostawiłabym karte ze starego zeszytu zapisaną w jakimś dziwnym (tak naprawdę nieistniejącym, coś bym nabazgrała :D ) niezrozumiałym języku. Może na dole dorysowałabym mapę mojego ogrodu z tajemniczymi wskazówkami. Ciężko byłoby to ze mną skojarzyć skoro poliglotka ze mnie żadna, a historią interesuję się jak facet bolerkiem.

Rzeczą, którą schowałabym w sejfie "Kapsule czasu" był by.... młotek. Absolutnie nie kojarzy się ze mną i to dopiero zagadka dla potomnych.

Rzeczą, którą schowałabym w sejfie "Kapsule czasu" był by.... młotek. Absolutnie nie kojarzy się ze mną i to dopiero zagadka dla potomnych.

Ja w sejfie umieściłbym stary zeszyt. Na pierwszej stronie umieściłbym napis:"Doczytaj do końca, a odnajdziesz..." z każdą kolejną literą przyciskając długopis coraz mniej, tak by uzyskać efekt znikającego napisu... Dalszą część zeszytu pozostawiłbym niezapisaną

Ja w sejfie umieściłbym stary zeszyt. Na pierwszej stronie umieściłbym napis:"Doczytaj do końca, a odnajdziesz..." z każdą kolejną literą przyciskając długopis coraz mniej, tak by uzyskać efekt znikającego napisu... Dalszą część zeszytu pozostawiłbym niezapisaną

Sejf nie jest za duży, dlatego schowałabym do niego ulubioną książkę w formie papierowej. Jest ogromne prawdopodobieństwo, że ludzie przyszłości nie będą mieli pojęcia, czym jest ten papierowy przedmiot. Książka, którą wybrałam to „Błękitny zamek” jest to bardzo przyjemna pozycja dla młodzieży i nie tylko. Symbol przemiany, jaka może nastąpić w człowieku poprzez wpływ zwykłego błędu drugiego człowieka.

Sejf nie jest za duży, dlatego schowałabym do niego ulubioną książkę w formie papierowej. Jest ogromne prawdopodobieństwo, że ludzie przyszłości nie będą mieli pojęcia, czym jest ten papierowy przedmiot. Książka, którą wybrałam to „Błękitny zamek” jest to bardzo przyjemna pozycja dla młodzieży i nie tylko. Symbol przemiany, jaka może nastąpić w człowieku poprzez wpływ...