Grupa dyskusyjna Konkursy LubimyCzytać.pl

Z samego tytułu mogę wywnioskować jedno: będzie to zakończenie zaskakujące, które wielu osobom może się nie spodobać.

Z samego tytułu mogę wywnioskować jedno: będzie to zakończenie zaskakujące, które wielu osobom może się nie spodobać.

Zobacz ten post

Mikael dowiaduje się kilku szczegółów o WikiLeaks. Jednak nie są to takie fakty, jakie znamy my. Okazuje się, że WikiLeaks ściśle współpracuje z CIA, a wszystkie oskarżenia, ucieczki i cała ta gra, jest tak naprawdę grą cieni. Bowiem CIA ma coś dużo większego pod skórą, coś czego dowiedzieć może się Lisbeth biorąc udział w zorganizowanym ataku hakerskim. Wtedy ich drogi mogą się ponownie zejść. Czy chodzi o naszą prywatność? A może o prywatność głów innych państw? Ktoś może być szantażowany, po to, aby inni mieli wygodniej. Przecież nikt nie mówił, że politycy grają czysto, a "co ich nie zabije...".
Mam nadzieję, że Lagercrantz dobrze czuje postaci Larssona. Inaczej pewnie nie brałby się za tak karkołomne zadanie, jak ta kontynuacja. Wtedy w finale finałów Mikael i Lisbeth znowu podadzą sobie ręce i pójdą w swoje strony. On uratuje swój honor, ona będzie miała spokój, którego pragnie. Oczywiście zakończenie będzie też na tyle swobodne, aby autor, w przypadku sukcesu mógł poczynić kolejną część.

Mikael dowiaduje się kilku szczegółów o WikiLeaks. Jednak nie są to takie fakty, jakie znamy my. Okazuje się, że WikiLeaks ściśle współpracuje z CIA, a wszystkie oskarżenia, ucieczki i cała ta gra, jest tak naprawdę grą cieni. Bowiem CIA ma coś dużo większego pod skórą, coś czego dowiedzieć może się Lisbeth biorąc udział w zorganizowanym ataku hakerskim. Wtedy ich drogi...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Pani sprzeciwi się noszeniu czadoru i odrąbią jej ręce - wykrwawi się na śmierć, a pan wytatuuje sobie karykaturę sami wiecie kogo i utną mu głowę mieczem. A kaci w turbanach podążą dalej na zachód w imię pokoju na świecie...

Pani sprzeciwi się noszeniu czadoru i odrąbią jej ręce - wykrwawi się na śmierć, a pan wytatuuje sobie karykaturę sami wiecie kogo i utną mu głowę mieczem. A kaci w turbanach podążą dalej na zachód w imię pokoju na świecie...

Zobacz ten post

Lisabeth podczas rozwiązywania kolejnej zagadki odkrywa tajne akta amerykańskich służb specjalnych, w których planowany jest zamach na obecnego prezydenta. Mikael chcąc podnieść akcje upadającego ponownie Millennium decyduje się napisać książkę, w której ujawni wszystkie szczegóły zamachu. Lisabeth uważa, że Mikael za bardzo ryzykuje i próbuje go od tego odwieść śląc mu maile z groźbami z amerykańskiej poczty. Kiedy Lisabeth nie udaje się przekonać Mikela, żeby nie pisał ksiązki o tajnej akcji, Lisabeth nawiązuje kontakt z Eriką, której opowiada o planach kolegi z redakcji. Erika przerażona tym co mówi dziewczyna postanawia pojechać do domu Mikela aby z nim porozmawiać. Kiedy kobiety docierają do jego mieszkania są pewne, ze Mikela nie ma w domu. Erika wyjmuje z torebki zapasowy klucz, który Mikael dał jej lata temu i otwiera drzwi. W środku wszystko jest tak jak zawsze. Tylko w sypialni na łóżku leży kartka z napisem 'Nie trzeba wtrącać się w Amerykę mieszkając w Europie. Będzie żył jeśli będzie cicho"
Lisabeth i Erika są w szoku. Są pewne, ze ktoś porwał Mikaela. Ruszają wspólnie węszyć w Ameryce

Lisabeth podczas rozwiązywania kolejnej zagadki odkrywa tajne akta amerykańskich służb specjalnych, w których planowany jest zamach na obecnego prezydenta. Mikael chcąc podnieść akcje upadającego ponownie Millennium decyduje się napisać książkę, w której ujawni wszystkie szczegóły zamachu. Lisabeth uważa, że Mikael za bardzo ryzykuje i próbuje go od tego odwieść śląc mu...

Zobacz ten post

więcej

mniej

David Lagercrantz, jak wszystkim wiadomo nie jest Stiegiem Larssonem, a więc i książka nie będzie napisana w takim stylu i na takim poziomie jak trylogia „Millennium”. Myślę, że warto dać szansę owej kontynuacji i na pewno zapoznam się z jej treścią. Twórczość Larssona pokochałam od pierwszych stron i choć „Co nas nie zabije” jest innego autorstwa, to jednak wydaje mi się, że Pan Lagercrantz podoła zadaniu i utrzyma serię na tym samym, bardzo wysokim poziomie.

Moim zdaniem książka zaczynać się będzie od sceny, którą zakończył się „Zamek z piasku, który runął”. Lisbeth wpuszczając Mikaela ponownie do swego życia, rozpocznie tym samym kolejną szaloną i niebezpieczną przygodę. Zalachenko nie żyje, ale mimo tego jego syn, a przyrodni brat Lisbeth postanowi dokończyć dzieło ojca i zabić dziewczynę. Angażuje do tego celu cały szwedzki półświatek i prosi o pomoc wszystkie kontakty z Europy i Azji. Kiedy Mikael przez przypadek wpada na trop całego spisku, jest pewien, że kolejny raz musi pomóc Lisbeth. Dziewczyna ma jednak inne plany, w których Mikaela nie ma. Postanawia sama rozprawić się z bratem i zakończyć koszmar raz na zawsze. Próbując go wyśledzić staje się na tyle nieostrożna, że nie zauważa iż sama jest obserwowana. Kiedy Lisbeth pewnego dnia po prostu znika, Mikael bierze sprawy w swoje ręce i kolejny raz ryzykując życie pomaga przyjaciółce. Sprawa nie jest jednak zakończona, gdyż oprawcy Lisbeth udaje się ujść z życiem i uciec…

Taką wersję „Co nas nie zabije” przeczytałabym z ogromną przyjemnością, nawet wiedząc, że nie wyszła spod pióra Stiega Larssona.

David Lagercrantz, jak wszystkim wiadomo nie jest Stiegiem Larssonem, a więc i książka nie będzie napisana w takim stylu i na takim poziomie jak trylogia „Millennium”. Myślę, że warto dać szansę owej kontynuacji i na pewno zapoznam się z jej treścią. Twórczość Larssona pokochałam od pierwszych stron i choć „Co nas nie zabije” jest innego autorstwa, to jednak wydaje mi się,...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Nie chce mi się tego nigdzie zgłaszać, bo i tak pewnie zostanie bez odpowiedzi, ale jak można wystawiać ocenę (1 *) książce, która będzie dopiero wydana? Tak, chodzi mi o tą.

Nie chce mi się tego nigdzie zgłaszać, bo i tak pewnie zostanie bez odpowiedzi, ale jak można wystawiać ocenę (1 *) książce, która będzie dopiero wydana? Tak, chodzi mi o tą.

Zobacz ten post

Ciężko jest mi napisać cokolwiek na ten temat,ponieważ każdy człowiek ma inną wyobraźnię i to, co mi wydaje się oczywiste dla innych może być zaskakujące i odwrotnie. Dlatego myślę, że książka na pewno mnie zaskoczy, bo przecież pisarze szukają w swych głowach historii zaskakujących i niespodziewanych, a że ja w ich głowach "nie siedzę" na pewno książka mnie zaskoczy, nie ma innej możliwości!

Ciężko jest mi napisać cokolwiek na ten temat,ponieważ każdy człowiek ma inną wyobraźnię i to, co mi wydaje się oczywiste dla innych może być zaskakujące i odwrotnie. Dlatego myślę, że książka na pewno mnie zaskoczy, bo przecież pisarze szukają w swych głowach historii zaskakujących i niespodziewanych, a że ja w ich głowach "nie siedzę" na pewno książka mnie zaskoczy, nie...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Niestety, "Co nas nie zabije" zakończy się tak, jak każda inna książka... Najpierw będzie dużo tekstu, potem ostatnia kropka, numer strony i pusta kartka... Zapewne będziemy chcieli więcej i zrozpaczeni przekartkujemy książkę jeszcze raz, aby sprawdzić, czy coś nam nie umknęło. Wtedy też natkniemy się jedynie na okładkę.Tak właśnie zakończy się Millenium...

Niestety, "Co nas nie zabije" zakończy się tak, jak każda inna książka... Najpierw będzie dużo tekstu, potem ostatnia kropka, numer strony i pusta kartka... Zapewne będziemy chcieli więcej i zrozpaczeni przekartkujemy książkę jeszcze raz, aby sprawdzić, czy coś nam nie umknęło. Wtedy też natkniemy się jedynie na okładkę.Tak właśnie zakończy się Millenium...

Zobacz ten post

Minęły 2 lata od dramatycznych wydarzeń. Salander postanowiła całkowicie odciąć się od przeszłości. Wyjechała do Anglii, gdzie udało jej się wrócić do normalnego życia. Zapuściła włosy do ramion, pofarbowała je na smolistą czerń, zrobiła sobie dwa nowe tatuaże, czyli krótko mówiąc ma się całkiem dobrze. Znalazła nawet pracę w niewielkiej firmie na posadzie informatyka, gdzie jej głównym zajęciem jest surfowanie po internecie i czekanie na ewentualne prośby o pomoc pozostałych pracowników.
Pewnego dnia, przeglądając pocztę elektroniczną zauważa maila od swojego pracodawcy, o treści N456AI. Ta drobna pomyłka, przeradza się w konsternację, gdy następnego dnia oglądając wiadomości Salander dowiaduje się o katastrofie lotniczej samolotu N456AI. Początkowo Lisbeth próbuje odsunąć od siebie natrętne myśli tłumacząc to zbiegiem okoliczności. Jednak na nic się to zdaje. Postanawia działać.
Kontakt z Mikaelem urwał się jakiś czas temu. Właściwie to jakiś bardzo długi czas temu. Nie poinformowała go o swoim wyjeździe,a raczej uciecze od przeszłości, od NIEGO. Wiedziała, że by jej na to nie pozwolił, więc wolała po prostu to przemilczeć. Jednak teraz w obliczu nowej sytuacji nie miała wyjścia-Mikael był jedyną osobą,która mogłaby uwierzyć w jej schizofreniczne podejrzenia spisku. Wzięła komórkę i wykręciła jego numer. Ku jej zaskoczeniu jego głos nie zmienił się ani trochę, a ton nie wskazywał na odczuwanie jakichkolwiek emocji. Mimo to, Mikael dość sceptycznie podszedł do jej teorii.
Po jakimś czasie Salander dostaje kolejnego maila. Tym razem jest to nazwa ulicy z numerem domu oraz datą i godziną. Lisbeth udaje się na określone miejsce, gdzie czeka na nią jej szef z grupą kilku mężczyzn. Okazuje się, ze pierwszy mail nie był przypadkowy. Szef wyznaje dziewczynie,że doskonale wiedział kim jest, jeszcze zanim przyjął ją do pracy. Proponuje jej układ-chce aby Salander pracowała dla niego, w zamian za zachowanie dyskrecji o jej miejscu pobytu. Oznajmia, także, że zna każdy krok jej brata, który wciąż jej szuka i w każdej chwili może mu ją podać na widelcu. Lisbeth zostaje poinformowana, że jej pierwszym zadaniem miałaby być kradzież informacj z komputerów tajnych służb antyterrorystycznych.
Czy Salander zgodzi się na taki układ? Czy Mikael pomoże jej w walce z terrorystami? A może sama zdoła wyrwać się z tej sytuacji?
Miejmy nadzieje, że wyjdzie z tego jak zwykle obronną ręką, bo przecież "Co nas nie zabije, to..."

Minęły 2 lata od dramatycznych wydarzeń. Salander postanowiła całkowicie odciąć się od przeszłości. Wyjechała do Anglii, gdzie udało jej się wrócić do normalnego życia. Zapuściła włosy do ramion, pofarbowała je na smolistą czerń, zrobiła sobie dwa nowe tatuaże, czyli krótko mówiąc ma się całkiem dobrze. Znalazła nawet pracę w niewielkiej firmie na posadzie informatyka,...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Okazuje się, że rząd powołał do działania plan, mający na celu całkowite przejęcie kontroli nad wirtualnym życiem obywateli całego świata. Służby wykorzystują do swoich działań sztuczną inteligencję- Dariusa, który pełni funkcję „Big brothera” . Niestety Balder nie posiada dowodów, poza paroma niejasnymi przesłankami. Zastanawia się, kto mógłby pomóc im w pokrzyżowaniu planów zagrażających wolności ludzi. Dziennikarz informuje profesora, że jego przyjaciółka byłaby w stanie pomóc. Zostawia jej wiadomość na komputerze i ma nadzieję, że Lisabeth skontaktuje się z nim. Jego przypuszczenia nie mijają się z prawdą. Lisabeth pisze do Mikaela, że jest zbyt zajęta. Blomkvist po przedyskutowaniu sytuacji z Balderem przekazuje informacje Salander. Bohaterka wierzy w irracjonalne przypuszczenia. Jednak wie, co rząd jest w stanie zrobić. Jej przeszłość skłania ją do pomocy w misji ocalenia świata. Rezygnuje z zorganizowanego ataku hakerów. Trio obrońców szuka dowodów na działania służb, a jej przyjaciele (hakerzy) podczas ataku zostają namierzeni przez Dariusa i aresztowani. Jednym z nich jest Plague, który jest bliskim znajomym Lisabeth. Mozolny research, połączony z karkołomnymi ucieczkami przed CIA opłacają się. Balder nieszczęśliwie postrzelony nie dożyje rezultatów pracy. A Lisabeth, która przeżyła już jedno starcie z władzą ujawnia zebrane dowody przed komisją ONZ. Plany amerykańskich służb specjalnych zostają zniweczone, a Salander i Mikael zostają międzynarodowymi bohaterami.

Okazuje się, że rząd powołał do działania plan, mający na celu całkowite przejęcie kontroli nad wirtualnym życiem obywateli całego świata. Służby wykorzystują do swoich działań sztuczną inteligencję- Dariusa, który pełni funkcję „Big brothera” . Niestety Balder nie posiada dowodów, poza paroma niejasnymi przesłankami. Zastanawia się, kto mógłby pomóc im w pokrzyżowaniu...

Zobacz ten post

więcej

mniej