bądź przy mnie blisko
bądź przy mnie blisko
bo tylko wtedy
nie jest mi zimno
chłód wieje z przestrzeni
kiedy myślę
jaka ona duża
i jaka ja
to mi trzeba
twoich dwóch ramion zamkniętych
dwóch promieni wszechświata


kiedy pierwszy raz czytałam ten wiersz zamarłam...
idealny dobór słów
kocham ten wiersz :)

bądź przy mnie blisko
bądź przy mnie blisko
bo tylko wtedy
nie jest mi zimno
chłód wieje z przestrzeni
kiedy myślę
jaka ona duża
i jaka ja
to mi trzeba
twoich dwóch ramion zamkniętych
dwóch promieni wszechświata


kiedy pierwszy raz czytałam ten wiersz zamarłam...
idealny dobór słów
kocham ten wiersz :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

z tęsknoty pisze się wiersze
z bolesnej
drżącej śpiewny owoc ciała
patrząc na samotne palce
mogę wysnuć pięć poematów
dotykając moich napiętych ust
szepczę
i słowa-rozkołysane rytmem wielkiej wody
plotą się w wiersze
mokre
bardzo słono biegną poprzez twarz


oraz "Bądź przy mnie blisko"

z tęsknoty pisze się wiersze
z bolesnej
drżącej śpiewny owoc ciała
patrząc na samotne palce
mogę wysnuć pięć poematów
dotykając moich napiętych ust
szepczę
i słowa-rozkołysane rytmem wielkiej wody
plotą się w wiersze
mokre
bardzo słono biegną poprzez twarz


oraz "Bądź przy mnie blisko"

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

Manekiny

manekiny mają ślepe piersi
kształt łydek jak napięta struna
dźwięcząca wiecznie
chłodnym tym samym tonem
manekiny mają włosy skończone
a twarze szczupłe
zapatrzone w siebie
spod przymkniętych powiek
manekiny
pogardzają tłumem
nie drżą
w istnieniu doskonałe
nieruchome
rozpościerają palce chwil
nad mijającą barwą jedwabiu
z twarzą przyklejoną do szyby
pod suknią
pod szalejącą suknią
jestem wspaniałym elastycznym manekinem

Manekiny

manekiny mają ślepe piersi
kształt łydek jak napięta struna
dźwięcząca wiecznie
chłodnym tym samym tonem
manekiny mają włosy skończone
a twarze szczupłe
zapatrzone w siebie
spod przymkniętych powiek
manekiny
pogardzają tłumem
nie drżą
w istnieniu doskonałe
nieruchome
rozpościerają palce chwil
nad mijającą barwą jedwabiu
z twarzą przyklejoną do szyby
pod suknią
pod...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Jako właścicielka kota - potwierdzam :) Też podoba mi się wersja muzyczna wiersza "kiedy umrę kochanie", to też jeden z tych, które znam na pamięć :)

Jako właścicielka kota - potwierdzam :) Też podoba mi się wersja muzyczna wiersza "kiedy umrę kochanie", to też jeden z tych, które znam na pamięć :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

tomsn: kiedy umrę kochanie...

Z początku niespecjalnie mi się ten wiersz podobał. Ale gdy wysłuchałam go w wersji muzycznej, bo zaśpiewanej przez mój ulubiony polski wokal (Janusz Radek), to oniemiałam i pokochałam ten utwór.

Lemma: Wiersze o kotach są intrygujące, przedstawia je Poświatowska jako istoty wręcz magiczne ;) O jakichś szczególnych zdolnościach ;)

No bo to przecież oczywiste - koty mają magiczne zdolności ;)

tomsn: kiedy umrę kochanie...

Z początku niespecjalnie mi się ten wiersz podobał. Ale gdy wysłuchałam go w wersji muzycznej, bo zaśpiewanej przez mój ulubiony polski wokal (Janusz Radek), to oniemiałam i pokochałam ten utwór.

Lemma: Wiersze o kotach są intrygujące, przedstawia je Poświatowska jako istoty wręcz magiczne ;) O jakichś szczególnych zdolnościach ;)

No bo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

kiedy umrę kochanie


kiedy umrę kochanie

gdy się ze słońcem rozstanę

i będę długim przedmiotem raczej smutnym



czy mnie wtedy przygarniesz

ramionami ogarniesz

i naprawisz co popsuł los okrutny



często myślę o tobie

często piszę do ciebie

głupie listy — w nich miłość i uśmiech



potem w piecu je chowam

płomień skacze po słowach

nim spokojnie w popiele nie uśnie



patrząc w płomień kochanie

myślę — co się też stanie

z moim sercem miłości głodnym



a ty nie pozwól przecież

żebym umarła w świecie

który ciemny jest i kolor jest chłodny

kiedy umrę kochanie


kiedy umrę kochanie

gdy się ze słońcem rozstanę

i będę długim przedmiotem raczej smutnym



czy mnie wtedy przygarniesz

ramionami ogarniesz

i naprawisz co popsuł los okrutny



często myślę o tobie

często piszę do ciebie

głupie listy — w nich miłość i uśmiech



potem w piecu je chowam

płomień skacze po słowach

nim spokojnie w popiele nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Wiersze o kotach są intrygujące, przedstawia je Poświatowska jako istoty wręcz magiczne ;) O jakichś szczególnych zdolnościach ;)

Wiersze o kotach są intrygujące, przedstawia je Poświatowska jako istoty wręcz magiczne ;) O jakichś szczególnych zdolnościach ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam

***(Odkąd cię poznałam...)

Odkąd cię poznałam, noszę w kieszeni szminkę, to jest bardzo głupie nosić szminkę w kieszeni, gdy ty patrzysz na mnie tak poważnie, jakbyś w moich oczach widział gotycki kościół. A ja nie jestem żadną świątynią, tylko lasem i łąką - drżeniem liści, które garną się do twoich rąk. Tam z tyłu szumi potok, to jest czas, który ucieka, a ty pozwalasz mu przepływać przez palce i nie chcesz schwytać czasu. I kiedy cię żegnam, moje umalowane wargi pozostają nietknięte, a ja i tak noszę szminkę w kieszeni, odkąd wiem, że masz bardzo piękne usta.


bądź przy mnie blisko

bądź przy mnie blisko
bo tylko wtedy
nie jest mi zimno

chłód wieje z przestrzeni

kiedy myślę
jaka ona duża
i jaka ja

to mi trzeba
twoich dwóch ramion zamkniętych
dwóch promieni wszechświata


***(lubię tęsknić)

lubię tęsknić
wspinać się po poręczy dźwięku i koloru
w usta otwarte chwytać zapach zmarznięty

lubię moją samotność
zawieszoną wyżej
niż most
rękoma obejmujący niebo

miłość moją
idącą boso
po śniegu


*** (uśmiecham się do ciebie...)

Uśmiecham się do ciebie. Czym jest uśmiech?
Światłem przez gwiazdę przesłanym gwieździe.
Zapachem który trawy wiąże w brzęczącą łąkę.
Łagodny kolor zieleni kolor moich oczu wplątał się
w twoje palce. Trzymasz w ręce rozszeptane ciało łąki.
Trawa cierpkim wąskim kształtem opowiada o moich
oczach patrzących nieskończenie.
Uśmiechasz się do mnie.


*** (jeśli zechcesz odejść ode mnie...)

jeśli zechcesz odejść ode mnie
nie zapomnij o uśmiechu
możesz zapomnieć kapelusza
rękawiczek notesu z ważnymi adresami
czegokolwiek wreszcie - po co musiałbyś wrócić
wracając niespodziewanie zobaczysz mnie we łzach
i nie odejdziesz

jeśli zechcesz pozostać
nie zapomnij o uśmiechu
wolno ci nie pamiętać daty moich urodzin
ani miejsca naszego pierwszego pocałunku
ani powodu naszej pierwszej sprzeczki
jeśli jednak chcesz zostać
nie czyń tego z westchnieniem
ale z uśmiechem

zostań


*** (pytasz czemu...)

pytasz czemu pociąga mnie magia liczb
liczbą pragnę wyrazić nieskończoność
mojej tęsknoty mojej miłości

chcę żeby zastygła w krysztale liczb
żeby trwała nieskażona mijaniem
aby nie była więcej ani tęsknotą
ani miłością

***(Odkąd cię poznałam...)

Odkąd cię poznałam, noszę w kieszeni szminkę, to jest bardzo głupie nosić szminkę w kieszeni, gdy ty patrzysz na mnie tak poważnie, jakbyś w moich oczach widział gotycki kościół. A ja nie jestem żadną świątynią, tylko lasem i łąką - drżeniem liści, które garną się do twoich rąk. Tam z tyłu szumi potok, to jest czas, który ucieka, a ty pozwalasz...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam więcej mniej

Pamiętam, że jak byłam nastolatką, to baaardzo podobał mi się wiersz "Tańcząca Nina" oraz pisany prozą poetycką (jeśli tak to mogę nazwać) wiersz, w którym występuje Don Kichot i Sancho Pansa (nie pamiętam tytułu). A im starsza się stawałam, tym bardziej podobały mi się te subtelniejsze. I... nie wiem, czemu... lubię te, w których Halinka pisze o kotach.

Pamiętam, że jak byłam nastolatką, to baaardzo podobał mi się wiersz "Tańcząca Nina" oraz pisany prozą poetycką (jeśli tak to mogę nazwać) wiersz, w którym występuje Don Kichot i Sancho Pansa (nie pamiętam tytułu). A im starsza się stawałam, tym bardziej podobały mi się te subtelniejsze. I... nie wiem, czemu... lubię te, w których Halinka pisze o kotach.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam