Książka ta bardzo mnie poruszyła. Musiałam dawkować lekturę. Przy czytaniu  miałam  wrażenie jakby ktoś odsłonił ciężką kotarę którą przysłoniłam część przeszłości. Nie miałam  problemu z powiązaniem wątków, chociaż stawało się to stopniowo. Czytając momentami czułam się trochę tak jakbym oglądała film. Myślę, że za jakiś czas sięgnę po następne książki tej autorki, chociaż z uwagi na moje wrażenia pewnie z tym jeszcze trochę poczekam.

Książka ta bardzo mnie poruszyła. Musiałam dawkować lekturę. Przy czytaniu  miałam  wrażenie jakby ktoś odsłonił ciężką kotarę którą przysłoniłam część przeszłości. Nie miałam  problemu z powiązaniem wątków, chociaż stawało się to stopniowo. Czytając momentami czułam się trochę tak jakbym oglądała film. Myślę, że za jakiś czas sięgnę po następne książki tej autorki, chociaż...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kilka słów ode mnie o zbiorze króciutkich opowiadań Kateryny Babkiny. To moja pierwsza książka z literatury ukraińskiej. W jednym z najlepszych opowiadań pt. "Orzechy", dziadek Łesi, jednej z dziecięcych bohaterek tych historii, jest niezwykłym przewodnikiem po cudownych zabawach i doświadczeniach dzieciństwa, współorganizatorem nielegalnych wypraw na orzechy ("Łesia jako dziecko żyła w swoim własnym świecie wraz z dziadkiem w oderwaniu od całego pozostałego świata"). Ale dziadek w kontaktach z dorosłymi - to był zupełnie inny człowiek, stosujący w rodzinie przemoc, osoba, której bała się jej mama i babcia. Dziewczynka długi czas pojąć nie mogła, że to o tym samym ukochanym dziadku mówiły kobiety w jej rodzinie...

Taka jest proza Kateryny Babkiny - pełna ciepłych i nostalgicznych wspomnień z dzieciństwa oraz (niezrozumiałych dla dzieci, które je przywołują) zdarzeń dziejących się wokół (zdrada, wojna, przemoc wobec kobiet, prześladowanie Żydów, kult wojny ojczyźnianej i jej bohaterów - niebezpieczeństwa, zawiłości dorosłego życia). Urzekająca jest również pod względem językowym, pełna ciepłego liryzmu, oddającego klimat komunistycznej rzeczywistości, w której mieszkanie w kawalerce dawało "przytulność rodem z budki dla szpaków".

W prozie Babkiny urzekła mnie właśnie, z dużą swobodą nakreślona, perspektywa dziecka, bo dzieci mają swój własny świat, a rzeczywistość postrzegają tylko częściowo, zapamiętują z niej tylko tyle, ile zdołają pojąć. Tak jak my - czytelnicy tych opowiadań - możemy zobaczyć tylko fragmenty tej skomplikowanej ukraińskiej rzeczywistości (między wojną, okresem powojennym, a odzyskaniem niepodległości), nie do końca wszystko rozumiejąc, przynajmniej ja - nie  uchwyciłam wszystkich powiązań. Konieczne jest zatem - w moim przypadku - sięgnięcie do innych pozycji ukraińskiej literatury.

Kilka słów ode mnie o zbiorze króciutkich opowiadań Kateryny Babkiny. To moja pierwsza książka z literatury ukraińskiej. W jednym z najlepszych opowiadań pt. "Orzechy", dziadek Łesi, jednej z dziecięcych bohaterek tych historii, jest niezwykłym przewodnikiem po cudownych zabawach i doświadczeniach dzieciństwa, współorganizatorem nielegalnych wypraw na orzechy ("Łesia jako...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A co to? Nikt nie przeczytał? Nikt się wrażeniami nie pochwalił?

Ja z wielką przyjemnością wczytałem się w tę krótką książeczkę. Ma ona w sobie jakąś taką miękkość i ciepło, którego jest odskocznią dla tego, co się dziś w Ukrainie dzieje.

A co to? Nikt nie przeczytał? Nikt się wrażeniami nie pochwalił?

Ja z wielką przyjemnością wczytałem się w tę krótką książeczkę. Ma ona w sobie jakąś taką miękkość i ciepło, którego jest odskocznią dla tego, co się dziś w Ukrainie dzieje.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Chciałem krzyknąć: PIERWSZY, ale przypomniało mi się, że @tree już czytała.

Chciałem krzyknąć: PIERWSZY, ale przypomniało mi się, że @tree już czytała.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Nastał czas trwogi, czas pomagania, poznawania i współodczuwania. Czas wojny u sąsiadów, której końca niestety nie widać. .
Zdecydowaliśmy, że kolejną książką, którą przeczytamy w Klubie Czytania Synchronicznego będzie ...

Nikt tak nie tańczył, jak mój dziadek[bookLink]4975559|Nikt tak nie tańczył, jak mój dziadek[/bookLink] - ukraińskiej pisarki Kateryny Babkiny.

Rozpoczynamy 1 kwietnia - kończymy 2 tygodnie później.
Niech was nie zmyli niewielkość tej książki, jest w niej ogrom treści i emocji.
Zapraszam !
Kto czyta?

Nastał czas trwogi, czas pomagania, poznawania i współodczuwania. Czas wojny u sąsiadów, której końca niestety nie widać. .
Zdecydowaliśmy, że kolejną książką, którą przeczytamy w Klubie Czytania Synchronicznego będzie ...

Nikt tak nie tańczył, jak mój dziadek[bookLink]4975559|Nikt tak nie tańczył, jak mój dziadek[/bookLink] - ukraińskiej pisarki Kateryny Babkiny.

...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej