Każdego filozofa należało by podzielić względem wiary i wyznania, dla przykładu Schopenhauer i Mickiewicz byli katoliccy, Nietzsche i Witwicki to protestanci razem z Darwinem a Kant też był protestantem i atakował katolickie dowody na istnienie Boga podając swój, jednocześnie sam pisał pod Prusy. 
Wolter i Hegel sprzedali się Prusom. 

Na Hitlera głosowali w Niemczech, protestanci na partię socjalistyczną a więc zwolennicy Hegla etc. 

Tu widać asocjacjonizm społeczny.  

Każdego filozofa należało by podzielić względem wiary i wyznania, dla przykładu Schopenhauer i Mickiewicz byli katoliccy, Nietzsche i Witwicki to protestanci razem z Darwinem a Kant też był protestantem i atakował katolickie dowody na istnienie Boga podając swój, jednocześnie sam pisał pod Prusy. 
Wolter i Hegel sprzedali się Prusom. 

Na Hitlera głosowali w Niemczech,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jego siostra i matka trochę pisały. Romans jego siostry jest opisany bodaj w powieści Thomasa Manna "Lotta w Weimarze". 
 
Wartościowe zakładki:  
https://sammlungen.ub.uni-frankfurt.de/schopenhauer/content/titleinfo/4235154
 https://www.deutsche-digitale-bibliothek.de/item/PZVRK4H7OFXC2YUGBNZAGJBY5UL64KYG
https://historia-wyzynaelblaska.pl/sztutowo.html
https://teologiapolityczna.pl/o-wolnosci-woli-ludzkiej
https://welthellsicht.blogspot.com/2020/04/joanna-schopenhauer-o-wyjatkowosci.html?m=1
https://www.projekt-gutenberg.org/autoren/namen/schopead.html
https://www.projekt-gutenberg.org/schopead/gedichte/chap001.html

Nie lubię jego opracowania przez Kołakowskiego, bo jest przekłamane a Kołakowski jawnie współpracował z systemem heglowskim UB, są odzyskane nagrania pt. "Tajne taśmy SB" z 2002 roku. 
 Nigdy nie miały być upublicznione. 

Nie lubię Tatarkiewicza, Copelstona. 
 Dobrze jego poglądy opisuje książka pt. "Schopenhauer a Młoda Polska", Tuczyńskiego. 

 Dobrze go opisuje, bardzo intuicujnie i trafnie prof. Anna Malitowska (wcześniej Leśniewska) w książce pt. "Sumienie filozofii", gdzie znakomicie się broni przed argumentami innych autorów takich jak Profesor Leon Miodoński, który pisał do towarzystwa Schopenhaueroaego i jest jego członkiem. Mają roczniki pt. "Schopenhauer Jahrbuch" założone bodaj przez Hübshera bądź z jego inicjatywy. 
 Towarzystwo Schopenhauerowskie jest założone z jego inicjatywy i jest ono aktywne w Niemczech. 

Nie podoba mi się też praca Aleksandry Bugli pt. <"Idee Platońskie" w filozofii Arthura Schopenhauera"> pod względem metodologii, ale praca jest pomocna. 

Praca "Wolność i konieczność w myśli Arthura Schopenhauera" jest średnio przejrzystą pracą, ale mówi o apodyktyczności woli, o konieczności. 

Przydałaby się jednak praca na dwa tomy o związkach Platona i Schopenhauera, uwzględniająca pojęcie Mojr oraz Ananke, a także mówiąca o Heraklicie z Efezu. 
 Schopenhauer zdawkowo o nim wspomina. 

Dobrze by było też poprawić tłumaczenie Garewicza, choć było to by niezmiernie trudne bez odpowiedniej redakcji zaznajomionej wszechstronnie z fizyką, medycyną, biologią i filologią klasyczną. 
 Jan Garewicz bardzo zmienia szyk zdań względem oryginału i jest to tłumaczenie literackie. 

Schopenhauer bardzo obawiał się pisząc początek swojej pracy doktorskiej, chociażby najazdu armii pruskiej. Unikał polityki. 

Ja wolę chociażby Platona czy Kanta tłumaczenie dosłowne. Platona tłumaczeniem dosłownym jest tłumaczenie Bronikowskiego. 

Wolę tłumaczenia dosłowne od literackich czy poetyckich. Krytyka źródeł jest też wskazana w przypadku tłumaczenia oraz opracowywania tekstu, aby mieć pewność, że źródła są autentyczne. :) 

Mam też dużo rzeczy po angielsku, ale jeszcze nie czytałem, bo dopadła mnie życiowa stagnacja. Mam Upaniszady, Bhagavad Gitę. Te drugą czytał Einstein, zresztą niewiele miał z chrześcijaństwem wspólnego. 

Żydzi uważali Jezusa za heretyka, który został przemocą urodzony, którego to matka była zmuszona do niechcianej ciąży z rzymskim żołnierzem a którego to w fekaliach można spotkać w piekle, gdzie się nimi dławi i są one podgrzewane do temperatury wrzenia. Co najwyżej w najlepszym wypadku w Izraelu nie wiedzą, kim był Jezus dokładnie. Dlatego Einsteinowi bliżej było do Bhagavad Bity, braminizmu i żydowskiego Spinozy (łac. cierń). 

Jego siostra i matka trochę pisały. Romans jego siostry jest opisany bodaj w powieści Thomasa Manna "Lotta w Weimarze". 
 
Wartościowe zakładki:  
https://sammlungen.ub.uni-frankfurt.de/schopenhauer/content/titleinfo/4235154
 https://www.deutsche-digitale-bibliothek.de/item/PZVRK4H7OFXC2YUGBNZAGJBY5UL64KYG
https://historia-wyzynaelblaska.pl/sztutowo.html
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podzielam jego poglądy, maksymę "Vitam Impendere Vero" która oryginalnie była to maksyma Rousso.

Aktualnie rozważam zakup "Schopenhauer im Kontext III - CD-ROM", mam jego cztery tomy "Schopenhauer Manuscript" gdyż nie znam j. niemieckiego a znam angielski, bardzo wiele wyjaśniają. Oryginalnie są to zbiory notatek ułożone przez Arthura Hübshera.
Schopenhauer był bardzo interesującym autorem począwczy od zainteresowania nim swoich "apostołów" np. jego monografa Juliusa Frauenstadta. Martin Heidegger nie akceptował jego poglądów czemu czasem daje wyraz w swoich pracach i odrzuca koncept woli, jednak wymienia, że wydania jego pracy doktorskiej pt. "Über die vierfache Wurzel des Satzes vom zureichenden Grunde" są 3, chociaż te trzecie i czwarte nie są wydane w j. polskim i dodane pośmiertnie.
Są one dodane przez J. Frauenstadt, a trzecie wydanie tego dzieła zawiera notatki "na marginesie" które to napisał autor pracy.

Jak sądze i na co wskazuje sam tytuł oraz dedykacja, książka nawiązuje do "Rozprawka nad czterowymiarowym Pitagorejskim korzeniem sądu rozumu wystarczającego". Oczywiście prof. Leon Miodoński czy nieżyjący już prof. Jan Garewicz lub badacz Schopenhauera: Józef Marzęcki, oni nie zgodziliby się być może ze mną. Zapewnie nie od razu. Czy jakikolwiek inny badacz.
Jednak co do tego, co Proklos nam zostawił o Pitagorasie, to być może tym to ma właśnie być. Trzeba by było zebrać informacje.

Skąd pomysł? W dedykacji czworościan, sympleks czworościanu jakim jest tetraktys, niekiedy przemianowany na kabalistyczny tetragram ze względu na monoteizm Pitagorasa, tam się pojawia. Jest to przysięga Pitagorejczyków. Schopenhauer reprezentuje nurt bliski romantyzmowi, więc często nawiązuje do klasyki. A sama nazwa mimo, że kojarzy się z lekarstwami (korzeniem), to jest homologiczna do przysięgi Pitagorejskiej.
Schopenhauer przechodzi od zauważenia zależności w świecie do snucia zasad ogólnych, tak też i czynił Platon poprzez swój realizm a także indukcję. Paradoksalnie idealiści musieli mocniej rozeznawać się w rzeczywistości aniżeli materialiści. Platon jest metafizycznym realistą i nie jest to aporia, a obiektywny fakt.
Dlatego też być może w tej skrajności ludzie gubią się jak wtedy gdy Roman Ingarden w swojej kategoryzacji idealizmów (zob. Spor o istnienie świata) zapomina, że greckie słowo idea, jest u Platona słowem znanym i innym od ang. Idea, a oznacza nie wyobrażenie lub przedstawienie a przedmiot, który jest realny. I tak traktat Demokryta "o Atomach" w rzeczywistości nazwany jest traktatem "o ideach".
(Demokryta unikat też Platon jak ognia, a Demokryt był ponoć najinteligentniejszym człowiekiem jak podaje Diogenes Laertios).

Te idee, tu polecam pracę Aleksandry Bugli, sam Schopenhauer rozumiał jako realne przedmioty, istniejące. Świat rzeczywisty zaś za ułudę, za fenomen jakże różny od koncepcji "idei". O tym czym jest to słowo u Platona, przeczytamy w "Menonie". Warto zajrzeć też do "Kratylosa" gdyż Platon w rzeczywistości był heraklitystą, a Sokrates nauczał wyłącznie etyki (cyników, stoików, Epikura) a nie metafizyki.
Nie pisałbym ex cathedra, to podstawowa wiedza z zakresu historii filozofii. Sokrates to inny temat, cechował się adiaforą.

U Heraklita jest podział na to, co u Kartezjusza rozróżniamy jako "res extensa" czyli "rzecz rozciągłą" a więc to co znajduje się w trzech wymiarach, jak i "rex cogitans" a więc to, co Heraklit rozumiał jako "psyche". Psyche to na marginesie to samo, co łacińskie aer, anima, hebrajskie ruach, psyche odróżniał od "bios".

I Schopenhauer nawiązuje do Kartezjusza, Arystotelesa mówiąc: oni byli blisko, ale ja wiem lepiej. Szanuje ich, ale Kartezjusza będę punktować jak i Arystotelesa za błędy formalne i logiczne.

Nie napisał też Schopenhauer słynnej "erystyki" gdyż jest to manuskrypt, znajdujący się w "Schopenhauer Manuscript" a mocno okrojony oraz wydany pośmiertnie bez zgody autora jako dzieło "ukończone". Problem się wydaje trywialny, ale jak w "Rozdrożach pesymizmu" sugeruje Jan Garewicz, autor ten wydawał wszystkie książki sam, zwracał uwagę na każdy przecinek. Planował ostatecznie aby jego dzieła były wydane w 5 tomach: dwie prace z zakresu etyki, dzieło "o woli w naturze", dwa tomy trzeciego wydania "świata jako woli i przedstawienia", i dwa tomy zapisków innych niż manuskrypty o nazwie mnogiej "parergi i paralipomeny".
Wydane "aforyzmy" przez Jana Garewicza znajdują się w I tomie "Parergóŵ i Paralipomen" a dwie prace z zakresu parapsychologii w tomie drugim, a w drugim także wiersze i wiele innych.
Te eseje są ważne, bo są wraz z Leibnizem podstawą dla systemu Junga; opisują mesmeryzm, sny teorematyczne, podstawy atomizmu intelektualnego reprezentowanego przez Locka i Huma, a także koincydencje jako metafizyczny koncept.

Sam autor stwierdził, że najlepiej jego poglądy streszcza "O woli w naturze" gdzie najprecyzyjniej w formie języka wyraża swoją koncepcję, jednakże nie jest to tekst przetłumaczony na język polski za wyłącznie fragmentami znajdującymi się w książce Jana Garewicza pt. "Schopenhauer" wydawanej najlepiej po 2000 roku.
Dwa tomy "Parerg i Paralipomen" są wydane w innych wydawnictwach ze względu na śmierć profesora oraz rozterki jego żony, profesor filozofii i ostatecznie drugi tom w związku z trudnościami ze strony PWN wydany został ponoć w "Antyk Derewiecki". Opatrzony jest on komentarzem żony, Hanny Buczyńskiej-Garewicz.

Dwa tomy "Świata jako woli..." wydawane przez PWN, są opatrzone wstępem autora do 1,2 i 3 wydania. Są tam zawarte prace dopisane późnieje a nazwane "Metafizyka miłości płciowej, psychologia miłości". Treść ta sama, tłumaczenie inne.
W "Świecie jako woli" zawiera się też koncept "podrogowości, nieświadomości", ale zaniechałbym używania słowa nieświadomość na rzecz "zasłony Mai, snu, podprogowych informacji zawartych w cerebellum". Jest tam początkowo też streszcenie i dalsze dywagacje z rozprawy doktorskiej.
Praca, która była oparta na pracy Goethego, który mu miał doradzać w doborze lekcji łaciny a dotyczyła metafizyki światła, jest sporem z Newtonem. Tam być może zaglądał i Husserl biorąc podstawe dla fenomenologii, "Anschung", czyli "oglądu duszy" zawartego w Fajdrosie. Edmund Husserl u którego uczył się Ingarden, żywo się interesował Kartezjuszem i Schopenhauerem.

W Polsce są jeszcze dostępne prace jak "Metafizyka śmierci" a które to są esejami z "Parerg i Paralipomen" tomu II. W tym tomie znajduje się krótki komentarz/esej do "pracy o barwach".
Adam Stögbauer zawarł oryginalny wstęp do pracy z zakresu etyki, oraz słownik gdzie koniecznie należy zajrzeć, gdyż Garewicz pojęcia tłumaczy całkiem inaczej. W przedrukach wydawanych dzisiaj tego brakuje, znajduje się tam też bluzg na "Encyklopedie Nauk Filozoficznych" Hegla. Adam Stögbauer był wykształcony, pisał pod Kazimierzem Twardowskim (warto zajrzeć do jego pracy dot. różnicy między przedstawiemiem a wyobrażeniem). A Twardowski był ponoć uczniem Wundta. O Schopenhauerze pisał też Witwicki, gdzie wdał się w spór z Henrykiem Badem pt. "Czy Schopenhauer był filozofem" a sam Witwicki też napisał krótką książkę dla dzieci o pesymiźmie.
Spór dotyczył Kanta, a argumenty przewinęły się chyba przez 5 magazynów "Roczników Filozoficznych".

Wundt nawiązuje też do pracy doktorskiej Schopenhauera, w dwóch przypisach. W swojej pracy o podobnym tytule. Różnica jest taka, że Wundt był materialistą a idealizm ograniczał do zasad funkcjonowania umysłu, a nie zajmował się metafizyką.
Powiela za S. "Świat jest moim przedstawieniem".
W Polsce pierwszy zaraz po śmierci autora, po 1860 roku zajął się nim Stefan Pawlicki. Rodzina Schopenhauerów była z pochodzenia Holendrami, uciekli z Gdańska gdy S. miał 5 lat.
Schopenhauer uważał się za kosmopolitę, obywatela Gdańska, bezpaństwowca o holenderskim pochodzeniu. Ucieczka była związana z Rozbiorami Polski. Schopenhauer urodził się w Gdańsku lub Polsce w 1788 roku. Nie widział tej polski, gdyż II RP powstała dopiero w 1918 roku. Znał tylko I RP a także miał polską służbę.
Rodzina Schopenhauerów była rodzina kupiecką i miała własną lożę w Gdańsku w Kościele pod wezwaniem Jana Chrzciciela, do rozbiorów był to kościół katolicki.

Schopenhauer opisał koncept kwietywu, nirwany. Jego filozofia ma dzisiaj może być wiązanana z filozofią wieczystą, wiele autorów o nim pisało. Pod koniec życia negatywnie odniósł się do Darwina a oskarżył go o plagiat z Lamarcka (katolika). Uważał się za metafizyka, negował panteizm oraz deizm jako absurdalne.
Nie potępiał wiary w osobowego Boga i tylko taką u innych uznawał za dopuszczalną. Miał kilka romansów, nie wiemy o jego życiu prywatnym tak wiele, aby móc coś orzecz pewnie w tej kwestii.

Uczęszczał na zajęcia do Fichtego, twórcy nihilizmu, Schleiermachera, Blumenbacha, wykupywał co się dało. Uciekł przed cholerą z pomocą zjawiska paranormalnego, gdzie na tej uczelni z której uciekł zmarł na cholerę Hegel.
Cytowali go Einstein, Schrödinger, Maeterlinck, Miłosz napisał wiersze, Bukowski pisał wiersze, cytował go Kierkegaard w notatnikach rozlegle. Czytał go Hitler, ale odrzucał (czytał i aprobował Hegla). Inspirował się nim Wagner, Nietzsche, Tołstoj. Witkiewicz i Carnap napisali eseje. Dostojewski też go czytał, o animiźmie. Popper miał portret Schopenhauera w domu rodzinnym.

W jego koncepcji pojawia się Dasein, Vernunft, Verstand, intelekte i tak dalej. Słownik jest w indeksach oraz u Stögbauera.
Gdzieś widziałem polskie tłumaczenie "Mainlandera" ale zaledwie dwie strofy. Mainlander błędnie rozumie nirwane i nie zachęca, ale sam popełnia samobójstwo. Na ten temat pisał Schopenhauer i też tego nie aprobował gdyż bardzo wcześnie zginął jego ojciec.
Pisał o samobónstwie Platon, Hume, Schopenhauer.
Maeterlink wydaje się przejmować pojęcia od niego, wzmiankuje go być może w wielu esejach, w tym pt. "Śmierć".

Podzielam jego poglądy, maksymę "Vitam Impendere Vero" która oryginalnie była to maksyma Rousso.

Aktualnie rozważam zakup "Schopenhauer im Kontext III - CD-ROM", mam jego cztery tomy "Schopenhauer Manuscript" gdyż nie znam j. niemieckiego a znam angielski, bardzo wiele wyjaśniają. Oryginalnie są to zbiory notatek ułożone przez Arthura Hübshera.
Schopenhauer był bardzo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej