Jak wam się podobają odpowiedzi autora? ;)
Ja na pewno sięgnę po więcej jego książek.

Jak wam się podobają odpowiedzi autora? ;)
Ja na pewno sięgnę po więcej jego książek.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

1. Czy autor bazując na własnych przeżyciach albo rodzinnych historiach nie ma potem jakiegoś uczucia dyskomfortu albo wrażenia ekshibicjonizmu?
2. Czy Pan sam ma swój własny ulubiony utwór taki, który budzi sentyment albo wspomnienia? :)
3. Podobno wena przychodzi kiedy chce. Czy zawsze Pan może na nią liczyć?

1. Czy autor bazując na własnych przeżyciach albo rodzinnych historiach nie ma potem jakiegoś uczucia dyskomfortu albo wrażenia ekshibicjonizmu?
2. Czy Pan sam ma swój własny ulubiony utwór taki, który budzi sentyment albo wspomnienia? :)
3. Podobno wena przychodzi kiedy chce. Czy zawsze Pan może na nią liczyć?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

1. Jak wyglądała praca nad "Saturnem"? Czy była poprzedzona wnikliwą analizą twórczości i życiorysu malarza? Czy też informacje docierały w trakcie pisania?
2. Na ile jest to autentyczna histria, a na ile literacka fikcja?
3. Skąd u Pana pomysł na tak nietypowy w dzisiejszych czasach image? Czy jest to rzeczywiście image, czy po prostu Pana codzienny sposób bycia?

1. Jak wyglądała praca nad "Saturnem"? Czy była poprzedzona wnikliwą analizą twórczości i życiorysu malarza? Czy też informacje docierały w trakcie pisania?
2. Na ile jest to autentyczna histria, a na ile literacka fikcja?
3. Skąd u Pana pomysł na tak nietypowy w dzisiejszych czasach image? Czy jest to rzeczywiście image, czy po prostu Pana codzienny sposób bycia?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A ja mam :)

1. Skąd u Pana zainteresowanie postacią Francisco Goyi, w książce "Saturn. Czarne obrazy z życia mężczyzn z rodziny Goya"?
2. Z czego czerpie Pan natchnienie do pisania swoich książek?
3. Wydaje się, jakby każda książka bardzo różniła się od siebie tematyką, skąd u Pana tak różnorodna twórczość? Co wpłynęło na decyzję by napisać każdą z książek?

A ja mam :)

1. Skąd u Pana zainteresowanie postacią Francisco Goyi, w książce "Saturn. Czarne obrazy z życia mężczyzn z rodziny Goya"?
2. Z czego czerpie Pan natchnienie do pisania swoich książek?
3. Wydaje się, jakby każda książka bardzo różniła się od siebie tematyką, skąd u Pana tak różnorodna twórczość? Co wpłynęło na decyzję by napisać każdą z książek?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Niemożliwe że nikt nie ma pytań do Pana Dehnela ;)

Niemożliwe że nikt nie ma pytań do Pana Dehnela ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

 [authorPhoto]22427|Jacek Dehnel[/authorPhoto]
Jacek Dehnel[authorLink]22427|Jacek Dehnel[/authorLink] Tego Pana nie trzeba chyba nikomu przedstawiać, poeta, prozaik, malarz i tłumacz.
Postać bardzo barwna, autor min takich książek jak:
Lala[bookLink]34305|Lala[/bookLink] i Rynek w Smyrnie[bookLink]47762|Rynek w Smyrnie[/bookLink]

Odpowiedzi na pytania użytkowników Lubimyczytac.pl:


Skąd u Pana zainteresowanie postacią Francisco Goyi, w książce "Saturn. Czarne obrazy z życia mężczyzn z rodziny Goya"?

Prawdę mówiąc, bardziej niż Francisco interesował mnie tu jego syn. To on, zapomniany, pominięty, jest właściwym bohaterem tej książki, choć, oczywiście, malarstwo jego ojca i ojcowski charakter mają ogromny wpływ i na postać Javiera, i na cały tekst, który czerpie z obrazów Goyi paletę barwną, sceny, aurę.

Z czego czerpie Pan natchnienie do pisania swoich książek?
Z tego, co się nawinie, w grę wchodzi całe ludzkie doświadczenie – od notki w gazecie po antyczny poemat, od najbliższej rodziny po sprawy najdalsze. Nie stawiam tu sobie żadnych tam ani przegród, jeśli coś działa, jeśli pobudza do myślenia, pozwala ująć jakieś ważne zagadnienie, to się nadaje.

Wydaje się, jakby każda książka bardzo różniła się od siebie tematyką, skąd u Pana tak różnorodna twórczość? Co wpłynęło na decyzję by napisać każdą z książek?

Po prostu interesują mnie rozmaite rzeczy; twórczość jest zawsze, w pewnym sensie, mapą mózgu pisarza, czy raczej, dziennikiem pokładowym – oczywiście, jedni autorzy bardziej to w sobie rozwijają, dają się nosić kolejnym zauroczeniom, fascynacjom, inni obrali ścieżkę bardziej... no właśnie, powiedzieliby pewnie „konsekwetną”, ja powiedziałbym w pierwszej chwili „nudną”, choć przecież wcale nie musi być nudna. Proust, Balzac, Agata Christie przez całe życie byli wierni jednej poetyce, tym samym bohaterom, temu samemu typowi literatury. Ja jestem na to zbyt żarłoczny poznawczo – bo przecież pisanie łączy się ściśle z poznawaniem.

Jak wyglądała praca nad "Saturnem"? Czy była poprzedzona wnikliwą analizą twórczości i życiorysu malarza? Czy też informacje docierały w trakcie pisania?

Nie wiem, czy poprzedzona była analizą „wnikliwą”, bo nie mnie to oceniać, z pewnością czasochłonną. Kiedy wreszcie zabrałem się do pisania „Saturna”, miałem już za sobą parę biografii, sporo dodatkowych poszukiwań, dokładne, wielokrotne oglądanie albumów – ale w miarę postępów prac spływały do mnie książki, które już wcześniej wytropiłem i kupiłem przez internet –ważne w tym kontekście jest to, że „Saturna” zacząłem pisać na stypendium w Stanach, więc kilka pozycji czekało już na mnie w Omi, kiedy tam przyjechałem; po drodze znalazłem świetny katalog „Goya's Last Works”, zatem część szczegółów i pomysłów przechodziła do „Saturna” z kolejnych lektur już w trakcie pracy.

Na ile jest to autentyczna historia, a na ile literacka fikcja

Autentyczne są postaci: Goya, jego żona, syn, synowa, wnuk, żona wnuka, prawnuk, księżna Alba, Zapater, Leocadia z dziećmi, kolejni królowie Hiszpanii, i tak dalej. Tak samo wydarzenia historyczne, anegdoty, cytowane fragmenty listów, i tak dalej. Ale spora część książki to zmyślenie, bazujące na strzępkach, które do nas dotarły; o Javierze, centralnej postaci powieści, nie wiemy prawie nikt, nie zostały po nim pamiętniki, wybór listów ani notatki – tylko, jeśli przyjmiemy hipotezę Junquery, ten genialny cykl dzieł, przypisywany niemal od zawsze jego ojcu. To, że ktoś mógł przez całe życie milczeć artystycznie i pod koniec stworzyć takie dzieło, jest psychologiczną zagadką, którą książka próbuje rozwikłać. A historia, anegdoty, szczegóły z kronik i biografii tylko tworzą obudowę tego zagadnienia.

Skąd u Pana pomysł na tak nietypowy w dzisiejszych czasach image? Czy jest to rzeczywiście image, czy po prostu Pana codzienny sposób bycia?

Jedno nie wyklucza drugiego. Można prezentować ludziom siebie takim, jakim jesteśmy również prywatnie. Nie jest tak, że w domu, rozwalony na kanapie w przepoconym podkoszulku i spodniach od dresu oglądam transmisje z Mistrzostw Świata w Czymkolwiek, po czym przebieram się „za Dehnela” i wychodzę na miasto. W domu za biurkiem też często siedzę w marynarce, krawacie, z kieszonkowym zegarkiem w kamizelce. Co nie znaczy, że latem nie chodzę w czymś lekkim albo że nie biegam w sportowych ciuchach. Wszystko jest dla ludzi.

Czy autor bazując na własnych przeżyciach albo rodzinnych historiach nie ma potem jakiegoś uczucia dyskomfortu albo wrażenia ekshibicjonizmu?

Nie wiem, jak „autor”. Mogę odpowiadać za siebie; książka, która była najbardziej prywatna, rodzinna, to „Lala” - ale tu miałem raczej poczucie ocalania, a nie ekshibicjonizmu. W „Lali” były wszakże dwa duże problemy dotyczące intymności. Po pierwsze: sekrety, sprawy prywatne; tu jednak wychodziłem z założenia, że skoro Babcia opowiadała swoje całe życie i szczegóły romansu niemalże obcym ludziom, to i mnie wolno ponieść to dalej. Zwłaszcza, że o to mogłem jeszcze zapytać, kiedy zaczynałem książkę, i wiem, że Babcia nie oczekiwała ode mnie cenzury. Sądzę zresztą, że był to w jej przypadku głębszy proces, coś w rodzaju świeckiej spowiedzi, wyznawania rzeczy, z których nie była dumna. I bardzo to szanuję, tę potrzebę, która jest odwrotnością dulszczyzny. Druga sprawa to szczegóły choroby, intymność, fizjologia. I tu zadziałały – mówię o pozaliterackich względach – dwie kwestie: nie zależało mi na epatowaniu, skandalizowaniu, pisałem zatem tak, by nie gorszyć, nie babrać się w fizjologii, a jedynie sygnalizować. I kwestia druga: jeśli miał to być rzeczywisty pomnik, to pokazanie cierpienia i godności w tym całym cierpieniu i upodleniu tylko ten cokół podwyższało, nie pomniejszało. Dla mnie to jest jedno z najpiękniejszych świadectw jej życia: że można z takim poczuciem humoru i hartem ducha przyjmować stopniowe umieranie. Wielka lekcja życia, którą chciałem przekazać innym.

Czy Pan sam ma swój własny ulubiony utwór taki, który budzi sentyment albo wspomnienia?

Z wierszy na pewno „Szczęście”, które po pierwsze uważam chyba za swój pierwszy udany wiersz, jeden z nielicznych zresztą, ważne dla mnie również z powodów osobistych, sentymentalnych, bo wewnętrznie oznaczało dla mnie również zgodę na zawiązujący się wtedy i trwający szczęśliwie do dziś związek, ustalenie życiowych priorytetów. A poza tym... hm, kiedy jest świeża książka, myśli się o niej z największymi nadziejami; potem dojrzewa, jak to dzieci, i oczekiwania spadają.

Podobno wena przychodzi kiedy chce. Czy zawsze Pan może na nią liczyć?

Nie mam zaufania do takich słów jak „wena” czy „natchnienie”; uważam, że to coś pomiędzy chęcią do pracy a pracą już wykonaną przez mózg w nie do końca świadomym procesie, poprzedzającym samo stukanie w klawiaturę. I dlatego przerwy między jednym rzutem faktycznego pisania a drugim są nie mniej ważne niż to, co widzimy jako pracę pisarza: czernienie papieru.

Pytanie od redakcji
Czy pracuje Pan już nad kolejną książką? Jeśli tak to czy może Pan zdradzić nam jakieś szczegóły?

Na razie jeszcze czytam materiały, zbieram, szukam, ślamazarzę się. Ale planuję kolejną powieść, tym razem o postaci historycznej, matce Makrynie Mieczysławskiej, XIX-wiecznej oszustce, która podawała się za przeoryszę unickiego klasztoru, torturowaną przez Rosjan. Zrobiła straszne hece w środowisku polskiej Wielkiej Emigracji i chciałbym bardzo sportretować ją na tle całej tej naszej emigracyjnej menażerii.

 [authorPhoto]22427|Jacek Dehnel[/authorPhoto]
Jacek Dehnel[authorLink]22427|Jacek Dehnel[/authorLink] Tego Pana nie trzeba chyba nikomu przedstawiać, poeta, prozaik, malarz i tłumacz.
Postać bardzo barwna, autor min takich książek jak:
Lala[bookLink]34305|Lala[/bookLink] i Rynek w Smyrnie[bookLink]47762|Rynek w Smyrnie[/bookLink]

Odpowiedzi na pytania użytkowników...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej