-
Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać3
-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Cytaty z tagiem "strata" [817]
[ + Dodaj cytat]Tracąc wiarę, straciłem też łatwość, z jaką kocha się ludzi, gdy w każdej twarzy widzi się oblicze Chrystusa. Jeśli nienawiść rani także tego, kto nienawidzi, wybaczenie jest jak balsam.
To nie ból, lecz grzech, jest oczyszczającą próbą, jakiej poddaje nas Chrystus. Każda strata zawiera w sobie zadośćuczynienie, każde zło - przebaczenie.
To człowiek czynu, więc zaczął gorączkowo szukać nowego miejsca dla siebie i zajął pierwsze, jakie dojrzał, i już nie chciał go stracić, więc gotów był oszukiwać sam siebie i zamykać oczy na to, co widzieli inni...
Rzucam klucze na stół za drzwiami i dopiero wtedy sobie przypominam. Nie ma nikogo, by wysłuchał nowiny; nie ma dokąd się udać z nieułożonym planem, niedokończoną myślą. Nie ma nikogo, by się zgodził, nie zgodził, odpowiedział. [...] Innymi słowy, wciąż od nowa zostajemy opuszczeni, nie mając innego przedmiotu uwagi prócz siebie samych [...].
Co zostało przerwane i zniknęło? [...] Kiedy dwoje ludzi decyduje się być razem, tworzą coś, co jest czymś więcej niż jedynie sumą części. Jeśli jednego z nich zabraknie, nie dość, że znika to, co było unikatowe dla pary, dodatkowo dzieje się też coś z tym drugim, który zostaje. Gdy oba życia i tożsamości były ściśle splecione ze sobą, wówczas osoba pozostająca może stać się cieniem siebie. I to ona płaci cenę za wspólnotę, ona ma wypalone ogniem na swoim ciele błogosławieństwo wspólnego życia.
Kiedy ludzie zaczynają podejrzewać, że chce im się odebrać coś dla nich ważnego, natychmiast przestają słuchać.
Gdy już raz złamnało się zasady, zrobiło wszystko czego człowiek przysięgał nie robić, traci się pewność że coś takiego nie zdaży się nigdy więcej.
Może najlepszym sposobem poradzenia sobie ze stratą ukochanych osób jest odnajdowanie ich w tylu miejscach i rzeczach, w ilu się da. I jeśli istnieje choć cień szansy, że ci, których utraciliśmy, w jakiś sposób ciągle mogą nas usłyszeć, nie wolno przestać do nich mówić.
Dusze mych miłych hen na rajskich polach
Jak dobrze - nikogo już tracić nie muszę
I mogę płakać. Powietrze w Carskim Siole
Stworzone po to, by śpiewać i wzruszać. (...).
To serce nie odpowie na mój zew
W uniesień chwili ni w smutku czy w potrzebie
Skończone wszystko... I płynie mój śpiew
W noc pustą, głuchą, gdzie już nie ma ciebie.
M. Puninowi 1953.