Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiekowi, któremu jest wszystko jedno nie stanie się nic złego.

W końcu wszyscy zamarzną, tyle że każdy doznaje tego w inny sposób, bo w innym czasie i z innych powodów. Niektórym udaje się przeżyć wojnę, ale lodowacieją stojąc w kolejce do kasy, kiedy po raz pierwszy zobaczą siebie i potem i potem trwają w tym stanie zamrożenia aż do chwili tuż przed śmiercią; a jeszcze inni doznają tego stanu wcale o tym nie wiedząc, zastanawiając się co jest z nimi nie tak, niektórzy zamarzają, odtajają i znów zamarzają, a niektórych zamraża raz na zawsze i nieodwołalnie. Bycie człowiekiem to rzecz straszna.

Zołzy istnieją, bo wiedzą, że coś z nimi jest nie do końca w porządku - zołzowatość to pancerz, na którego przebicie energii starcza tylko nielicznym.

Nie wiem, jak potoczą się dalej moje losy. Nie potrafię tego przewidzieć. Ludzie myślą, że pływak, nawracając, robi po prostu fikołka, a tymczasem wcale tak nie jest, bo dokonując nawrotu, trzeba skręcić ramię, zginając kolana, dotknąć ściany stopami, odepchnąć się jak najmocniej i poszybować w wodzie.

Serca zostały zaprojektowane tak, że w końcu muszą przestać bić; niektórym jest pisane rozpaść się w garnkach pełnych masy marmoladowej. Inne będą krztusić się i kasłać. Do innych będzie się strzelać, będzie się je palić, przebijać ostrzem, deptać, miażdżyć z nadnaturalną siłą, zatykać mieszanką cukru w smalcu, i tak dalej.

Upadamy, bo tak to już jest.

(...) teraźniejszość jest jedynie bramą, prowadzącą do przyszłości. Musiałam tylko tam dotrzeć.

Świat mówi ci mnóstwo rzeczy i jeśli weźmiesz je wszystkie do siebie, to wcześniej czy później staniesz się tą, którą słyszysz najczęściej.

Dopiero przegrywając, człowiek dowiaduje się, z jakiego kruszcu został ukształtowany.