Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) Mówi się, że podróże kształcą, ale ja bym użył innego słowa - wzbogacają. Mamy okazję poznać inną filozofię, kulturę, obyczaje, religię, inny sposób życia i podejścia do niektórych spraw. Po takich doświadczeniach i wrażeniach człowiek staje się bardziej tolerancyjny i nabiera dystansu do różnych rzeczy. Gdy jesteś zamknięty w danej społeczności, to zwykle masz hermetyczne poglądy".

Patrząc w wygwieżdżone niebo, myślę, jak wielki i nie do ogarnięcia jest wszechświat. Myślę o tym, gdzie jest jego koniec i co znaczy słowo "koniec". Nie jestem w stanie tego ogarnąć, ale przy tych rozmyślaniach czas upływa szybko.

Kto może im pomóc? W rejonie Nanga Parbat nie ma żadnej wyprawy, żaden z tragarzy wysokościowych nie ma aklimatyzacji. Na nic zdają się próby zorganizowania akcji przy pomocy agenta. W Karakorum działa tylko nasza wyprawa, jedynie my możemy pomóc. Trzeba brać sprawy w swoje ręce.

Gorący zimowy dzień, dziesiątki telefonów, maili i niepewność: czy ktoś i kto zapłaci w końcu za ratowanie alpinistów. Nie mam na to wpływu. Praktycznie żadnego. Pozostaje nadzieja, rozpoczynam przygotowania.

Dla Eli i Tomka Nanga Parbat zimą była Świętym Graalem! A jednak uprzedzili ich w 2016 roku, w lutym Simone Moro, Alex Txikon i Ali Sadpara, dokonując pierwszego wejścia zimowego na Nanga Parbat. Nie zraziło to ani Eli, ani Tomka. Chcieli zrealizować swoje marzenie, by stanąć zimą na tej górze.