Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) miłowanie (...) wyłącza sobą chęć wyrządzenia krzywdy.

Mówicie: temu a temu należy się miano dostojne prawdy dziejowej, tamtemu zaś miano też wprawdzie dostojne, przecież dostojnością odmiennego rodzaju: oto zmyślenia poetyckiego. Przeczę. Poezja różni się od historii formą, nie zaś tym, że jedna z dwu opowieści bliższa jest prawdy dziejowej, druga zaś dalsza; albo i w ogóle nawet: troszczyć się o zgodność z prawdą dziejową nie chce, czy raczej: jej – tej drugiej właśnie z dwu opowieści – autor nie chce się o zgodność z prawdą dziejową troszczyć. Ktokolwiek bowiem takie właśnie przeprowadza rozróżnienie, dowieść przedtem musiałby, a to ponad wątpliwość wszelką, iż w przeciwieństwie do poety autor dzieła, któremu wy – antagoniści moi tu dzisiaj – jesteście skłonni nadać miano dzieła bezspornie historycznego, odznacza się większą troską o zgodność z prawdą dziejową aniżeli poeta. Przedłóżcie takie dowody, wzywam was.

(...) miłość twoja zawsze na kształt słońca w pamięci mojej...

(...) potrzeba wielka miłości sprawia nieraz, że skłonni jesteśmy pragnienia nasze przetwarzać w nadzieje, nadzieje w możliwość, możliwość w prawdopodobieństwo.

(...) wolność wyboru istnieje. Choćby tylko w granicach przez konieczność zakreślonych – przecież zawsze istnieje.