Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już się nie boję ciemności i umarłych. To żywi są straszni, dosłownie budzą strach.

Poza tym wiedziałam, że są okrutni i że okrucieństwo to choroba zrodzona z niedoboru. Cierpieli na brak wyobraźni. Ale, co najważniejsze, wiedziałam, że nie jestem jedną z nich, i że zawsze będę się ich bać.

Wcale nie jest powiedziane, że to co mamy, mamy raz na zawsze.

Trzeb unikać wszystkiego, co ułatwia innym znęcanie się nad nami.

I tam, w celi Butterfielda Berglunda, po raz pierwszy uświadomiłam sobie, że nordyckie ciemności są inne, że różnią się od pozostałych ciemności świata.
One nad nami nie zapadają, tylko wydobywają się z ziemi.

Źle się znosi pytania, na które trudno znaleźć odpowiedź.

Słuchajcie panowie! Słuchajcie! Oni zginęli z dwóch powodów. Pierwszy: bo ich zawiodłam. Drugi: bo świat jest rozdarty.

Ale istniejemy. I nosimy w sobie swoich przodków. Wszyscy mamy gadzi mózg, małą szarą bryłkę gniewu. Tkwi w naszych głowach, osłonięta tą masą, która czyni z nas ludzi".

(...) kiedy jest się biednym, cały czas czeka się na prawdziwe życie.

Biedni biorą wszystko, co im się da, dlatego że wszystkiego potrzebują. Ale nigdy nie dostaną tego, czego im trzeba najbardziej, bo chce to mieć kto inny.