Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- O rety...- powiedział Królik. - Myślałem, że świat jest mały i pełen mnie, ale on jest duży i wcale nie ma w nim tak dużo mnie. (...)
- To może i moje kłopoty wcale nie są takie duże- zastanowił się Królik.

Drzewo kołysało się na wietrze, a Królik kołysał się razem z nim. Czuł jakby był częścią drzewa, a drzewo częścią lasu, a las częścią świata.

-Na pierwszy rzut oka wszyscy wydajemy się normalni,Króliku-powiedziała Misia.- Ale tak jak nasze norki, jaskinie, tunele, gniazda...
-...jesteśmy dziwni od środka!- dokończył Królik.
-Tak- potwierdziła Misia i się uśmiechnęła.- I to jest DOBRE.

- Zwariowałaś?! odkrzyknął. - Króliki nie wspinają się na drzewa! Jeśli sądzisz, że zamierzam wejść na górę, to jesteś bardziej walnięta niż to drzewo, w które wali Dzięcioł!

- Zaakceptować? Zaakceptować. A co to znaczy?
- Powiedzmy, że po prostu zostawić rzeczy takimi jakie są- odpowiedziała Misia.- Nie próbować ich zmieniać.

Królik spojrzał na drzewo.
- Nie mogę uwierzyć, że nauczyłem się czegoś mądrego od ptaka, który ma mózg wielkości orzeszka.

Zdrajca to ktoś, kto porzuca Przyjaciela, żeby pomóc Wrogowi!

Mój rozum jest tutaj w górze i jest mądry, a ciało jest na dole i całkiem głupio się zachowuje! Nie chcę, żeby mój cudowny rozum miał do czynienia z moim głupim ciałem!

Praktyka czyni mistrza. Będziesz w czymś bardzo dobra, jeśli będziesz robić to wystarczająco długo.