Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zamknięcie książki było jak zostawienie za sobą osób, które były z tobą przez długi czas i które stały się twoimi przyjaciółmi. Wiesz o nich wszystko, wiesz, co robią, co jedzą, gdzie mieszkają, jak mówią. Wiesz nawet jak wyglądają ich twarze, jacy są wysocy, jacy są niscy, chociaż tych ostatnich informacji nie ma w książce. Ale to nic. Wszyscy stali się twoimi przyjaciółmi i kiedy zamykasz książkę na zawsze, robisz się smutny, przygnębiony.

To był właśnie jeden z tych betonowych dni, kiedy nie znajdujesz tego, czego szukasz, chociaż masz wszystko.

Być może taki mechanizm pozwala nam rosnąć. Kradniemy słowa dorosłym, żeby stać się dorosłymi.