Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skoro jednak Logos wszelkiego bytu, byt, który wszystko podtrzymuje i obejmuje, jest świadomością, wolnością i miłością, to oczywiście wynika z tego, że tym, co najwyższe w świecie, nie jest kosmiczna konieczność, tylko wolność. Konsekwencje tego sięgają daleko. Prowadzi o bowiem do tego, iż wolność okazuje się zarazem strukturą świata, a to znów znaczy, że świat można pojąć tylko jako coś, czego nie da się pojąć, że musi być on niepojmowalny. Gdy bowiem najwyższym punktem konstrukcyjnym świata jest wolność, która jako taka świat utrzymuje, pragnie, poznaje i kocha, to znaczy, że do świata wraz z wolnością należy nieobliczalność, która w niej się mieści. Wolność implikuje nieobliczalność.

Powiedzmy to całkiem po prostu, może nawet narażając się na nieporozumienie: nie ten, kto wyznaje tę wiarę, jest prawdziwym chrześcijaninem, tylko ten, kto przez to, iż jest chrześcijaninem, stał się naprawdę człowiekiem. Nie ten, kto zachowuje pewien system norm, niewolniczo i z nastawieniem na siebie, tylko ten, kto zdobył wolność, pozwalającą oddać mu się prostej ludzkiej dobroci.