Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjaźń rodzi się w momencie, gdy jedna osoba mówi do drugiej: "Co? Ty też? Myślałem, że tylko ja".

Kochać to znaczy być wrażliwym.

Mało osób ceni przyjaźń, bo mało osób ją odczuwa.

(...) lepiej tracić niż nigdy nie spotkać.

Kochać w ogóle znaczy wystawić się na zranienie. Pokochaj cokolwiek, a twoje serce z pewnością odczuje ból, a może nawet zostanie złamane. Jeśli chcesz mieć pewność utrzymania serca w stanie nienaruszonym, nie wolno ci go ofiarować nikomu, nawet zwierzęciu. Otul je ostrożnie sowimi hobby i odrobiną luksusu, unikaj wszelkich komplikacji, zamknij je bezpiecznie w szkatule lub trumnie własnego egoizmu. Ale w tej szkatule - bezpieczne, w ciemności, w bezruchu, bez powietrza - ono się zmieni. Nie będzie złamane, nie, ono stanie się nie do złamania, nieprzystępne, zatwardziałe... Jedynym miejscem poza Niebem, gdzie możesz być doskonale zabezpieczony przed wszystkimi niebezpieczeństwami... miłości, jest Piekło.

Z początku polubiłem "takiego i takiego", dlatego że po prostu się tu znalazł, a z biegiem czasu zauważyłem, że koniec końców "coś w nim jest".

Ludzie, którzy wzajemnie siebie nudzą, powinni się rzadko widywać, a ci, co siebie wzajemnie interesują - często.

Miłość erotyczna pragnie nagiego ciała, przyjaźń - nagiej osobowości.

Nie odkryjesz sojusznika, poety, filozofa czy chrześcijanina, patrząc mu w oczy, jak gdyby był twoją kochanką. Walcz raczej u jego boku, czytaj z nim, dyskutuj i módlcie się razem.

Przyjaciele, czy chcą tego, czy nie, napotykają wokół siebie samotność, ową barierę wznoszącą się między nimi i stadem ludzkim.

Jeśli przywiązanie zapanuje niepodzielnie nad życiem człowieka, ziarno zła zacznie kiełkować. Miłość, która została bogiem, stanie się demonem.

Ci, co powiadają: "Im lepiej poznaję ludzi, tym więcej kocham psy", ci co znajdują w zwierzętach wytchnienie od wymagań, które im stawia towarzystwo ludzi, niech się dobrze zastanowią nad prawdziwą przyczyną swoich uczuć.

... nawet najbardziej samowolna i niewłaściwa miłość jest mniej sprzeczna z wolą Boga niż podjęte z własnej woli i dla własnej ochrony odrzucenie miłości.

Bóg, który niczego nie potrzebuje, miłością powołuje do istnienia całkowicie zbędne istoty, aby móc je kochać i doskonalić.

... na miłości jako darze spoczywa trudne zadanie - przez cały czas musi przygotowywać własną abdykację. Musimy uczynić samych siebie niepotrzebnymi. Naszą nagrodą powinna być chwila, w której możemy powiedzieć: Już mnie nie potrzebują.

Przyjaźń rodzi się wówczas, gdy dwie osoby z ogromnymi trudnościami i z na wpół zrozumiałym bełkotem lub w tempie, które się nam wydaje zdumiewające, odkrywają siebie nawzajem i dzielą się swoją wizją świata. I natychmiast znajdą się ramię przy ramieniu w ogromnym kręgu samotności.

Jeśli będziemy usiłowali żyć wyłącznie przywiązaniem, przywiązanie "zemści się na nas".

Gdyby przyroda nie wzbudziła we mnie pewnych określonych tęsknot, cała wielka dziedzina tego, co dziś nazywam "miłością" Bożą, nie istniałaby nigdy dla mnie.

W przyjaźni nie ma roszczeń, nie ma w niej cienia konieczności. Przyjaźń jest tak samo niekonieczna jak filozofia, sztuka czy sam wszechświat (bo Bóg nie potrzebował go stwarzać). Przyjaźń nie pomaga nam w przeżyciu, lecz należy do tych rzeczy, które nadają życiu sens i wartość.

Wszystkie istoty ludzkie odchodzą. Nie pozwól, aby twoje szczęście zależało od czegoś, co możesz utracić. Jeśli miłość ma być błogosławieństwem, a nie udręką, musi to być miłość jedynego Ukochanego, który nie odejdzie nigdy.

Kochać oznacza wystawiać się na ryzyko. Nieważne, co pokochasz - Twoje serce ze pewnością będzie cierpieć, może nawet zostanie złamane.

czyż można złożyć na ołtarzu miłości cenniejszy dar niż własne sumienie?

Kochankowie bez przerwy rozmawiają o swoje miłości - przyjaciele prawie nie rozmawiają o swojej przyjaźni. Kochankowie niejako stoją twarzą w twarz, wpatrzeni w siebie nawzajem i zaabsorbowani drugą osobą - przyjaciele raczej stoją ramię w ramię, zaabsorbowani wspólnym przedmiotem zainteresowania.

Każdy rodzaj miłości ma wlasną sztukę kochania.

Przywiązanie potrafi kochać to, co nieatrakcyjne: Bóg i jego święci kochają to wszystko,co nie umie znaleźć miłości gdzie indziej. Przywiązanie nie ma wygórowanych oczekiwań, przymyka oko na wady, łatwo dochodzi do siebie po kłótniach - tak samo jak miłość, która wszystko przetrzyma, ktora jest dobra i wybaczająca. Przywiązanie otwiera nam oczy na dobro,którego gdzie indziej nie potrafilibyśmy zobaczyć ani docenić. To samo potrafi pokorna świętość.

Bo najważniejsze na najniższym wznosi się i opiera.

Każdy człowiek oddaje serce czemuś innemu niż Bóg. Wszystkie istoty ludzkie odchodzą. Nie pozwól, aby twoje szczęście zależało od czegoś, co możesz utracić. Jeśli miłość ma być błogosławieństwem, a nie udręką, musi to być miłość do jedynego Ukochanego, który nigdy nie odejdzie.

Podstawową miłością jest miłość-dar. W Bogu nie ma głodu, który pragnie być zaspokojony, tylko pełnia, która pragnie dawać.

Pragnienie czegoś poza przyjaźnią jest koniecznym warunkiem zaprzyjaźnienia się.

Kochać oznacza wystawiać się na ryzyko. Nieważne, co pokochasz - twoje serce z pewnością będzie cierpieć, może nawet zostanie złamane. Jeśli chcesz je uchronić w nienaruszonym stanie, nie wolno ci go oddawać nikomu i niczemu, nawet zwierzęciu. Starannie zamknij je w ramach hobby i drobnych luksusów, unikaj wszelkich uwikłań, bezpiecznie zamknij je na klucz w szkatułce czy też trumnie własnego samolubstwa. Jednak pozostając w takiej szkatule - bezpiecznej, ciemnej, bez ruchu i dostępu powietrza - twoje serce ulegnie zmianie. Nie zostanie złamane; stanie się niemożliwe do złamania, niewzruszone, stracone na zawsze".