Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czarny kot śmignął w świetle ulicznej latarni, porywając ze sobą moje szczęście.

Bo wydaje mi się,że ten długodystansowy poranny bieg,że każdy taki bieg to całe życie - wiem,marne życie - ale całe życie,pełne cierpień i szczęścia,i różnych zdarzeń.

Gdybyśmy - oni i my - mieli takie same poglądy, wszystko by szło jak po maśle, ale oni inaczej zapatrują się na życie niż my, a my inaczej niż oni, więc jest między nami tak, jak jest i jak zawsze będzie.

W każdym momencie życia wiem, że ciężki bucior zawsze jest w pogotowiu i spadnie, żeby zdeptać każdy elegancki piknik, który bym sobie w mej głupocie i nieuczciwości zechciał zafundować.

Wszystko wkoło jest martwe, ale to nic nie szkodzi, bo umarło, zanim się zbudziło do życia, nie jak te stworzenia, które żyją i potem umierają.

(...) oszukany przez swój własny, źle funkcjonujący mózg, nigdy nie mogłem sobie ufać, że bez zaczepienia przeskoczę wszystkie zastawione pułapki; wcześniej czy później musiałem w jedną z nich wpaść, choćbym mnóstwo innych ominął nic nawet o tym nie wiedząc.

Czasami widuję syna Doris, jak pędzi ze szkoły do domu.Teraz to jest duży chłopak.Mogę go obserwować bez pokusy wpakowania głowy do piecyka gazowego.Patrzę na niego i śmieję się do siebie,jestem szczęśliwy,że mogę go czasem zobaczyć.

Powinno się nie myśleć o nikim, iść własną drogą, nie szlakiem wytyczonym przez innych ludzi...

I zawsze tak już będzie, mogę was zapewnić, bo mnie zawsze będzie się noga powijała, a mimo to nie przestanę próbować szczęścia.

Wojny, które rząd prowadzi, to nie moje wojny, nic nie mam i nie będę miał z nimi wspólnego, bo mnie obchodzi tylko moja własna wojna.

Wolę być sobą, zawsze w biegu, włamywać się do sklepu po paczkę papierosów lub po słoik marmolady niż stać z batem nad innymi i być od stóp do głów trupem.

Tych, którzy idą na wojnę i dają się zabić, powinno się zamykać w więzieniu za usiłowanie samobójstwa, bo w takim właśnie stanu umysłu chłopaki zgłaszają się na ochotnika” (…) Wojny, które rząd prowadzi, to nie moje wojny.

Możliwe, że człowiek staje się trupem, kiedy bierze w ręce władzę nad ludźmi.

Oni inaczej zapatrują się na życie niż my, a my inaczej niż oni, więc jest między nami tak, jak jest i jak zawsze będzie.

Miała cudowną figurę,małe na swój wiek piersi,ale szerokie biodra,jakby z całego jej ciała te najszybciej skończyły rosnąć.

Wszystko wokół jest martwe, ale to nic nie szkodzi, bo umarło, zanim zbudziło się życie.

Wszystko wkoło jest martwe, ale to nic nie szkodzi, bo umarło, zanim się zbudziło do życia.