Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak źle
odbity sztych. I donikąd rozpryskuje się

jad skorpiona, wyryty na nim. By się tu i ówdzie
zmieszać z osoczem kogoś, kto odczuwa biały
smutek świata. Rozpięty w ciszę morską. Która trwa.
Jak delfin na okrężnej drodze przez morza.

[„Słownik ciszy”, przeł. Katarina Šalamun-Biedrzycka, s. 4].

Kiedy otwieram świeżą prasę, szukam
zazwyczaj najpierw małego nawiasu
z datą ustawy, artykułem, punktem
numerem Dziennika Ustaw, pozycją:
najbardziej ciekaw jestem właśnie zawsze
wszystkich tych jasno wyróżnionych
tekstów przez specjalistów od martwej lektury
w łatwo zapalnym materiale biegłych
znawców Talmudu, bystrych jasnowidzów
żmudnych korników, ostrożnych magistrów
pirotechników węszących zawczasu.

[„Zapalny materiał”, s. 1].

To znajdź mi słowacką maszynistkę, skoro nawet nie umiałeś narysować daszka nad o!

[„Sennik czeski”, przeł. Danuta Abrahamowicz, s. 4].