Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Śmierć najbliższych jest jak huragan, w ułamku sekundy unicestwia świat, który znamy. Łamie nawet najtwardsze drzewa.".

...pewnych spraw nie wolno odkładać w nieskończoność, bo ich czas może nigdy nie nadejść.

W chwili spotkania człowiek jest dla nas pustą kartką. Początkowo nic o nim nie wiemy, ale z czasem zapisuje się na niej coraz więcej szczegółów.

Czasami ludzie desperacko czepiają się wspomnień (...), bo tylko one im zostały.

Wszyscy przed czymś uciekamy. Albo za czymś gonimy. Najtrudniej zatrzymać się w miejscu i tak po prostu cieszyć zwyczajnym tu i teraz.

Mieliśmy mnóstwo czasu, by się dotrzeć i dopasować do siebie. Nauczyliśmy się, kiedy zaciskać zęby i przygryzać język, a kiedy po prostu wyciągać do drugiego dłoń. I wiedzieliśmy, że jesteśmy cegłami tworzącymi mur naszej rodziny. Gdyby któraś z tych cegieł wypadła, mur zacząłby kruszeć...

Czuję się… pusta. Widziałaś kiedyś naderwaną stronę w książce? Nie wydartą do końca, ale właśnie naderwaną? Między kartkami kryje się taki nic nieznaczący strzęp papieru. Urwane słowa, zdania, które nagle straciły treść. Tym jestem... Strzępem strony, pozbawionym treści, pozbawionym sensu... zapisanym, ale niepasującym do niczego! Tak się czuję! Bo twój dziadek był... On był częścią mnie. A ja częścią niego! I mam wrażenie, że ta część odeszła...

-Jak niewiele potrzeba nam do szczęścia, prawda?
-Czasami tak. Ale zdarza się, że gonimy za czymś nieosiągalnym, frustrując się i wierząc, że tylko to może nas uszczęśliwić. A jeżeli uda nam się to zdobyć, chcemy więcej i więcej. I znów rzucamy się w pogoń...

Spotykają nas różne rozczarowania, jedne strząsa my z siebie jak krople deszczu, inne rozbijają nas na kawałki. W tym drugim przypadku musimy znaleźć coś, co poskleja nas na nowo. Podróż wspomnień, nowe hobby. Albo opustoszały ośrodek, który zamieszkują jedynie duchy.

Każdy musi znaleźć sposób na siebie i swoje zgryzoty. Lekarstwo dla duszy.