Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każda miłość ma swoją historię, ale czasami bywa, że ta sama miłość ma historię kobiety i mężczyzny, i jeśli w odpowiednim momencie któreś się podda, zamiast walczyć, ta sama miłość ma również dwa zakończenia.

Cudownie jest czuć, że sprawiasz, że czyjeś życie jest lepsze. Już na tym etapie znajomości, kiedy nie doszło jeszcze między nami do zbliżenia fizycznego, czułam, czuję, że zrobiłabym dla jego szczęścia naprawdę dużo. Myśl o tym, że on się uśmiecha, powoduje, że czuję radość. Czasami zamykam oczy i wyobrażam sobie, że leży zmęczony po pracy na kanapie i że właśnie ja mogę przy kryć go kocem, a on uśmiecha się beztrosko i już nic więcej nie potrzebuję. W tej jednej chwili mam wszystko.

Niektórzy na takie prawdziwe uczucie nie trafiają przez całe życie. Żyją jak ja, w dobrych związkach, i szanują, co mają. Ja trafiłam na to dwa razy, drugi raz po dwudziestu pięciu latach, zatem może zwyczajnie trzeba być wdzięcznym za to, co się dostało i wziąć z tego, ile się da. A jeśli się nie uda zabrać wszystkiego, trzeba to potraktować jako dar i znowu zasnąć. Ale póki co nie śpię, jeszcze nie.

Miłość… czymże jest to uczucie? Niejednokrotnie bardzo nas ogłupia, a mimo to oddalibyśmy za nią życie, wybaczylibyśmy wszystko, nawet za cenę utraty własnej godności. Prawdziwie kochać kogoś to dar. Uważam, że nawet miłość nieodwzajemniona jest darem, bo pozwala nam zrozumieć nasze człowieczeństwo, dotknąć duszy. Poza tym, czy jeśli w sercu pojawia się nowy człowiek, nie powinniśmy być za niego wdzięczni? Nawet jeśli on nie kocha tak jak my, to jednak ubogaca nasze wnętrze. Pewnie, czytając moje słowa, ktoś pomyśli, że to banalne, ale zanim wypowie te słowa, niech zapyta swojej duszy, dla kogo chce budzić się rano… Czyż nie jest tym kimś kobieta zwana miłością?

W jakim celu zmieniać życie, skoro i tak mogłoby być tylko gorzej? Miłość, jakże ona nas ogłupia… Jak szybko zmienia nasze poglądy… I choć daje naszemu sercu i duszy najpiękniejsze chwile uniesienia, to jednak jak okrutnie potrafi poranić, tak bezwzględnie zabrać nam wszystko, a my i tak nie żałujemy, że była, bo kiedy zamykamy oczy i wspominamy, mimowolnie się uśmiechamy.

Widzisz, Agato, ludzie dzielą się na trzy gatunki. Są tacy, którzy mają więcej szczęścia niż rozumu i spotykają w życiu prawdziwą, pełną pasji i uniesień miłość, która nawet po latach nigdy nie więdnie. Są też tacy, którzy ją spotykają, ale coś nie wychodzi i wybierają spokojne życie u boku kogoś dobrego, i żyją w uśpieniu poprawnie całe życie. Ale są też tacy, którzy mają pecha.

Czyż miłość nie jest uczuciem, które tę wolność definiuje? Jeśli jest prawdziwa, spełniona, szczera to przecież jest i wolna. Ale czy w naszym wypadku ona kiedyś będzie mogła być wolna?

Prawdziwa miłość się nie poddaje, taka jest moja definicja, a kraść można tylko dla prawdziwej miłości, dla żadnych mżawek, dla żadnych niepewności. Tu nie ma miejsca na zawahanie, tu każde musi wiedzieć, że kocha. Inaczej po co to robić?

Zatem może nie marnuj tego szczęścia na obawy. Postaraj się je wyłączyć. Jest tylko jedno życie. Wiem, że to, co teraz robicie, nie jest uczciwe, ale przecież to miłość… Czy można ją potępić? To miłość, a za nią się nie przeprasza.

Cierpienie jest wpisane w miłość.