Jesteśmy społecznością, która kocha książki

o miłości dworskiej: "Strategia jednak ustawia rycerza w pozycji sługi. I pod tym względem jest miłość dworna zaprzeczeniem codzienności. W życiu realny pan dominuje całkiem nas swą małżonką. W grze miłosnej służy damie, znosi jej kaprysy i poddaje się próbom na które dama go wystawia".

Otóż w punkcie przecięcia miłości z rozumem, w miejscu gdzie światło zstępujące spotyka się z tym co powraca ku górze, na styku tego, co stworzone, z tym co przedwieczne, natury z tym co nadnaturalne, wieczności z historią staje Chrystus, Bóg-Człowiek, "światłość ze światłości", a mimo to cielesny.

Przeszłość nie wyjaśnia teraźniejszości, jest tylko jej prefiguracją i jednocześnie dopełnieniem.