Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ktoś, kto miał klucz, włamał się do mojego mózgu i otworzył po kolei wszystkie puszki Pandory”.

To było jedynie desperackie pragnienie sięgnięcia po władzę w świecie, w którym dziewczęta nie mają do tego prawa. A już w szczególności dziewczęta, takie jak ja.

Mówi się, że miłość i nienawiść niczym się nie różnią, że to dwie strony tego samego ostrza.

Marzenia są niebezpieczne. Szczególnie w takich dzielnicach jak nasza. Mimo to mama zawsze powtarza, że trzeba marzyć i że ogranicza nas tylko niebo. Ja za to boję się mierzyć zbyt wysoko, bo upadek z wysokości boli znacznie mocniej. Mimo to marzę.
Marzenia łączą się z cierpieniem, lecz i tak nie mogę ich porzucić.

Wiadomo, miłość i nienawiść są jak zdeformowane odbicia w lustrze.