Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niech każdy zbada swoje myśli: ujrzymy, iż wszystkie zaprząta przeszłość i przyszłość. Nie myślimy prawie o teraźniejszości; a jeśli myślimy, to jeno aby zaczerpnąć z niej treści do snucia przyszłości. Teraźniejszość nie jest nigdy naszym celem. Przeszłość i teraźniejszość są dla nas środkami; celem jest tylko przyszłość. Tak więc nie żyjemy nigdy, ale spodziewamy się żyć; gotujemy się wciąż do szczęścia, a co za tym idzie, nie kosztujemy go nigdy.

Myśl stanowi wielkość człowieka. Cała godność człowieka jest w myśli.

Skoro nie można być uniwersalnym i wiedzieć wszystkiego, co się da wiedzieć o wszystkim, trzeba wiedzieć wszystkiego po trosze. O wiele bowiem piękniej jest wiedzieć coś ze wszystkiego niż wiedzieć wszystko o jednym: to najpiękniejsza rzecz taka uniwersalność.

znajomość Boga, bez znajomości własnej nędzy, rodzi pychę

Czas leczy boleść i urazy, ponieważ my się zmieniamy.

Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą.

Nie uczy się ludzi, jak być ludźmi, a uczy się ich wszystkiego innego.

Próżność jest zakorzeniona w sercu człowieka, iż żołdak, cham, kuchta, tragarz chełpią się i chcą, aby ich podziwiano. Filozofowie nawet pragną tego; a ci, którzy piszą przeciw temu, chcą mieć chwałę, że dobrze napisali; i ci, którzy ich czytają, chcą mieć chwałę, że ich czytali; i ja, który to piszę, mam może to pragnienie; i może ci, którzy to będą czytać...

Przeczyć, wierzyć i całkowicie wątpić jest tym dla człowieka, czym bieg dla konia.

Wszystkie ludzkie nieszczęścia biorą się stąd, że człowiek nie potrafi usiedzieć cicho sam w pokoju.

Trzeba mieć na dnie duszy własny pogląd i wedle tego sądzić o rzeczach.

Chrystus to Bóg, do którego zbliżamy się bez pychy i przed którym uniżamy się bez rozpaczy.

Umysł z natury swojej wierzy, a wola kocha.

Nuda- nie ma dla człowieka nic równie nieznośnego, jak zażywać pełnego spoczynku, bez namiętności, bez spraw, rozrywek, zatrudnienia.

Szacunek znaczy: Potrudź się.

Ponieważ natura czyni nas zawsze nieszczęśliwymi w każdym stanie, pragnienia nasze podsuwają nam stan szczęśliwy, ponieważ do stanu, w którym jesteśmy, łączą przyjemności stanu, w którym nie jesteśmy; a gdybyśmy osiągnęli te przyjemności, nie bylibyśmy mimo to szczęśliwi, ponieważ mielibyśmy inne pragnienia, zgodne z tym nowym stanem.

Znajomość Boga bez znajomości własnej nędzy rodzi pychę. Znajomość własnej nędzy bez znajomości Boga rodzi rozpacz. Znajomość Chrystusa stanowi pośrodek, ponieważ w niej znajdujemy i Boga, i swoją nędzę.

Istnieją jedynie dwa rodzaje osób godne miana rozumnych: ci, którzy służą Bogu całym sercem, bo Go znają; ci, którzy szukają Go całym sercem, bo Go nie znają.

Wyobraźnia nie może uczynić głupców mądrymi, ale czyni ich szczęśliwymi ku zawstydzeniu rozumu, który swoich wybrańców może uczynić jedynie nieszczęśnikami.

Ostatecznie bowiem czymże jest człowiek w przyrodzie? Nicością wobec nieskończoności, wszystkim wobec nicości, pośrodkiem między niczym a wszystkim.

Czyż nie jest prawdą, że nienawidzimy prawdy i tych, którzy nam ją mówią, i lubimy, aby się mylili na naszą korzyść, i chcemy, aby nas mieli za innych niż jesteśmy?

Niewiele ostałoby się przyjaźni, gdyby każdy wiedział, do przyjaciel mówi o nim, kiedy go nie ma, mimo że mówi wówczas szczerze i beznamiętnie.

Natura nasza jest w ruchu; zupełny odpoczynek to śmierć.

Nic nam się nie podoba, tak jak walka, ale nie zwycięstwo. […] nie szukamy nigdy rzeczy, ale szukania rzeczy.

Nie mogąc znaleźć lekarstwa na śmierć, nędzę, niewiedzę, postanowili - aby osiągnąć szczęście - nie myśleć o tym.

Nic nie jest tak ważne dla człowieka, jak jego byt; nic nie jest dlań równie straszliwe jak wieczność.

Kto mnie tu postawił? Na czyj rozkaz i z czyjej woli przeznaczono mi to miejsce i ten czas?

Nie jest dobrze być zbyt wolnym, nie jest dobrze mieć wszystkie dogodności.

Wszystko, co niezrozumiałe, może mimo to istnieć.

Chcecie, aby ludzie mieli o was dobre mniemanie? Nie mówcie dobrze o sobie.