Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedno wiem na pewno: nie chciałbym umrzeć we śnie. W takim przypadku straciłbym coś, co może być najwspanialszym doświadczeniem w życiu.

Ubieramy dzieci w delikatne pastelowe ciuszki, by pokazać im świat od
dobrej strony. Chronimy je przed brutalnością życia, owijając w mięciutkie
kocyki i otaczając pluszowymi zabawkami. Tutaj to wszystko znika. Kiedy
wchodzisz na salę i widzisz maleńkie niemowlę leżące na wielkim twardym
stole w otoczeniu metalowych łóżek i lodówek, kiedy patrzysz na pulchne
policzki i delikatne paluszki w tym jałowym, pełnym połyskliwego metalu
pomieszczeniu, musisz się wspiąć na wyżyny racjonalizacji, by
powściągnąć emocje, nawet jeśli byłeś na taki widok przygotowany.