Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze spokojna, cicha, uległa rodzicom i mężowi, teraz zapragnęła sama stanowić o sobie. Gdy żegnała się z życiem,kiedy nie widziano dla niej ratunku, swoją bezsilność zamieniła w siłę".

Dorosłe życie bezwzględnie zaciera nasze młodzieńcze ideały. Trzeba mieć mocny kręgosłup, by realizować pasje wbrew całemu światu.

Zazwyczaj nie zauważamy szczęścia, które jest na wyciągnięcie ręki. Szukamy, błądzimy, potykamy się o nie, nie dostrzegając, że wystarczy się rozejrzeć we własnym domu i żyć tu i teraz.

Dziwnie urządzony jest świat. Ktoś walczy o życie, ktoś umiera, gdzieś toczy się wojna, a świerszcze grają swój koncert, ciepły wiatr niesie zapach hortensji, księżyc oświetla drogę zakochanym. I tak od wieków.

Eh, kobiety, jesteście niewolnicami własnych przekonań.
Otóż ja ci powiem, czym jest kobiecość. Kobiecość to siła, to
mądrość, to pewność siebie i… dobro, uśmiech, wrażliwość,
piękna dusza.

Rodzinne strony są jak miękka poduszeczka
i ciepły kocyk. Nawet gdy się wybijemy w wielkim świecie, to
wracamy w te niedoskonałe miejsca z sentymentem, a w miarę
upływu lat z baśniową wprost tęsknotą.

- Eh kobiety, jesteście niewolnicami własnych przekonań. Otóż ja ci powiem, czym jest kobiecość. Kobiecość to siła, to mądrość, to pewność siebie i... dobro, uśmiech, wrażliwość, piękna dusza".

- Eh kobiety, jesteście niewolnicami własnych przekonań. Otóż ja ci powiem, czym jest kobiecość. Kobiecość to siła, to mądrość, to pewność siebie i... dobro, uśmiech, wrażliwość, piękna dusza".

Życie będzie się toczyć nawet wtedy, gdy nas już nie będzie. Jesteśmy tylko jego niezauważalną cząstką. Kłócimy się, narzekamy, nienawidzimy, a na koniec odkrywamy, że liczy się tylko miłość.

Życie jest kruche, zbyt kruche, by zamartwiać się nieistotnymi rzeczami, ale wciąż to robimy. Spalamy się w pogoni za pieniądzem, za lepszym życiem, zapominając, że wszystko, co najistotniejsze,
mamy w sobie. Dobro, miłość, szacunek. I przede wszystkim
tym powinniśmy dzielić się ze światem.