Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Inspiracja to tylko niewielka część pracy.

Tutejsze plaże czekają na koniec wojny, która trwa już tak długo, że w końcu wierzysz, że już jej nie ma, więc buduje się hotele, wiesza girlandy, ale to wszystko jest fałszywe, to jak lina, którą mocuje się między dwoma klifami, chodzisz po niej jak linoskoczek, nie wiedząc, kiedy się zerwie, żyjesz w zawieszeniu, w zimie, która nigdy się nie kończy!

Przedtem czytałam sercem. Teraz czytam mózgiem.

W światku literackim wygląd nie ma aż takiego znaczenia.

Uważałam, że mewy są szlachetne tylko w locie.

Jedyne, czego jestem pewien, to to, że nigdy nie wyobrażałem sobie, że dotrę tu, gdzie jestem teraz.

Sokcho tylko czekało. Na turystów, łodzie, ludzi, powrót wiosny.

Zasadniczo trzeba zweryfikować pojęcie bohatera. Ta postać to po prostu człowiek poszukujący własnej historii w historiach wszystkich innych ludzi.

Nigdy nie pozna Sokcho tak, jak ja je znam. Nie można udawać, że się je zna, jeśli się tu nie urodziło, jeśli nie mieszkało się w nim zimą, nie czuło jego zapachów, nie widziało ośmiornic.

Zawsze się myśli, że ma się jeszcze czas.