Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomyślałam, jak cienka jest granica między byciem a niebyciem atrakcyjnym i że - jeśli rzeczywiście istnieje - to robi ogromną różnicę.

Potem jednak uświadomiłam sobie coś innego: Zaraz. Nieważny kleszcz. Dlaczego wiecznie na coś narzekamy? Przecież możemy żyć.

Idee zawsze mają w sobie więcej romantyzmu niż żywi ludzie.

Każda dorosła osoba jest chora albo nieszczęśliwa, ciągnie za sobą problemy jak połamane kończyny. Każda wymaga specjalnej opieki.

To, kim chcemy być - ale nigdy nie możemy zostać - zawsze wędruje tuż przy nas. Dotrzymuje nam kroku.

Najpierw jesteśmy karani wiekiem średnim, a potem długoletnim rozkładem.