Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy znajdujesz aż za dużo powodów, żeby z kimś nie być, to w końcu zaczynasz się orientować, że to tylko wymówki.

Bałam się, że mnie zostawi albo będzie miał pretensje, że nie powiedziałam mu wcześniej, jednak on zachował się jak porządny facet. Nie bał się nawet moich łez, których nie potrafiłam powstrzymać, gdy to wszystko do mnie wróciło. Zabawne, jak czasami działają rany na naszych duszach: wydaje się nam, że już się zagoiły, a potem wystarcza jedno słowo, by na nowo je otworzyć.

W niektórych sytuacjach nawet trzydziestopięcioletni faceci kierują się fiutem zamiast rozumem.

Każdy związek opiera się na zaufaniu i może cię potem ugryźć w tyłek. Ale gdyby ludzie nie próbowali , żadnego z nas by tutaj nie było.

Trzymam się od niej z daleka, a dostaję świra, kiedy tylko podejrzewam, że ktoś może być nią zainteresowany.

Teraz uważam, że wtedy byłam naiwną idiotką, której się wydawało, że jest dorosła, chociaż nie miała pojęcia ani o miłości, ani o prawdziwym życiu.

Jest mi okropnie przykro z powodu jego przeszłości i dzieciństwa, w którym tyle przeszedł, ale wiem, że teraz będzie już tylko lepiej. Teraz będziemy dźwigać ten ciężar wspólnie.

Nigdy więcej nie będę ofiarą.

Budzi się we mnie coś dziwnego, czego wcześniej nie czułem - nie chodzi tylko o zaborczość i chęć posiadania tej dziewczyny, ale też o troskę o nią i potrzebę sprawienia, by już zawsze było jej tak dobrze.

- Kocham cię i chcę być z tobą niezależnie od całej reszty. Chcę zrobić wszystko, żebyś była szczęśliwa. Rozumiesz?

Gdyby nie była tak urocza, uparta, odważna i bezkompromisowa, pewnie aż tak by mnie nie zaczarowała.

Ona sprawia, że chcę spróbować. Może jednak nie jestem tak bardzo popieprzony, jak myślałem.

Krew zaczyna we mnie wrzeć od dotyku jego gorących ust i już chwilę później nie ma we mnie ani śladu po lodowatym strachu.

- Myślałam, że go znam, ale... Potem się okazało, że jednak nie.

Przypomina oryginalnego egzotycznego ptaka, który tylko przypadkiem przycupnął w moim ogrodzie.

Chcę, żeby mi się zwierzyła. Chcę, żeby zaufała mi na tyle, aby opowiedzieć o swojej przeszłości i liczyć, że zrozumiem. Może wtedy mógłbym się jej odwdzięczyć tym samym.

Wszystko się ułoży, zobaczysz. Kiedy znajdujesz aż za dużo powodów, żeby z kimś nie być, to w końcu zaczynasz się orientować, że to tylko wymówki.

Tak bardzo chcę poczuć jego zapach, dotyk ust i ramiona oplatające się wokół mnie, chcę poczuć się bezpiecznie, chcę, żeby mnie pocieszył, mówiąc, że wszystko będzie w porządku.

- O to warto walczyć. Wiem o tym i dlatego nie zamierzam rezygnować.

Jeśli to nie jest miłość, to chyba po prostu zwariowałam.

Byłoby jednak niemożliwe znaleźć się tak blisko niej i nie złączyć naszych ust. Wkładam w tej pocałunek wszystko, co w tej chwili czuję - strach, pożądanie, tęsknotę oraz skruchę - chcąc, by słowa nie były potrzebne.

Chcę, żeby mnie pokochała, pozwoliła mi stać się dzięki niej lepszym człowiekiem.

- Chcę się z nią ożenić, więc najpierw muszę sprawić, żeby mnie pokochała, racja?

- To istnieją jakieś wytyczne, po jakim czasie można się w kimś zakochać?

Cały czas się zastanawiam, czy to wszystko dzieje się naprawdę, i mam wątpliwości, czy słusznie postępuję, pakując się w taką relację. Nie potrafię jednak z tego zrezygnować. Już dawno minęłam punkt, w którym mogłam to zrobić.

- Nie rozumiesz, co ona robi? Nosi to w sobie, bo boi się, że jeśli powie prawdę, skrzywdzi w ten sposób ciebie. Nie siebie, ale właśnie ciebie. Jeśli to nie świadczy o sile charakteru, to już nie wiem, co mogłoby o niej świadczyć.

Jak zwykle gdy trzymam ją w ramionach, jestem zaskoczony, jak drobna i krucha się wydaje.

- To ty sprawiasz, że chcę stać się choć odrobinę lepszy.

Jej usta są gorące, miękkie i lekko słone od łez, a ja mam ochotę pocałować ją tak, by zapomniała o tym całym gównie, które zostawiła za sobą, a które ciągnie się za nią aż do dzisiaj.

- Tylko ty mogłeś wpaść na pomysł, by wymienić dom, bo wprowadziła się do ciebie siedmiolatka.
Cmokam ją przelotnie w usta, po czym ciągnę na korytarz.
- Nie tylko siedmiolatka - protestuję. - Po prostu chcę kupić dom, który będzie wygodny dla mojej rodziny.