Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oczy mieszkańca wyspy szukają bez względu na to, czym zajmują się głowa i ręce, niezaznające spokoju spojrzenie krąży po wyspach i morzu, zahacza o każdą najmniejszą zmianę, rejestruje najdrobniejsze znaki, dostrzega wiosnę jeszcze przed jej przyjściem i śnieg, zanim ten namaluje białymi pociągnięciami rowy i dołki, widzi śmierć zwierząt, zanim umrą, i upadek dzieci, zanim się przewrócą, widzi też niewidzialną rybę w morzu pod rojem białych skrzydeł; wzrok to bijące serce mieszkańca wyspy. (str. 27 ).

Marzec to najmniej potrzebny miesiąc w roku. Ludzie widzą, że słońce się wznosi, i dają się oszukać światłu, za którego sprawą zima staje się tylko bardziej widoczna.

Przysiadła na pniu drzewa, który kiedyś znaleźli wyrzucony na brzeg i umocowali śrubami oraz linami, żeby morze nie zabrało im z powrotem tego niesamowitego, białego jak kość olbrzyma; sądzili, że pewnego dnia będzie coś wart, może nawet fortunę, a już od trzech dziesięcioleci służył jako ławka ludziom, którzy nigdy nie siadali.

Śmierć Nelvy to ten rodzaj śmierci, który sprawia, że żywi nie wracają do życia, chociaż wydaje im się, że żyją, to głęboka, osobista śmierć, niepodobna do niczego, z czym mogliby ją porównać. Wstają więc późno z łóżek, kręcą się tu i tam, nic nie robiąc.