Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wystarczy nie być draniem, żeby być człowiekiem. Nie wystarczy nie krzywdzić, żeby pomóc. Nie wystarczy nie odepchnąć, żeby kochać.

Dziecko trzeba wychowywać w taki sposób, żeby wiedziało, kiedy ruszyć w świat, i nie bało się tego, ale żeby zawsze na myśl o domu miało przed oczami ten rodzinny. I matkę. I chciało wracać nie z obowiązku, zwyczajnie: z miłości.

Psy nie noszą masek, mali chłopcy nie noszą masek, a dorosłym, kiedy odnajdą miłość i szczęście, żadne maski nie są już potrzebne. Można być sobą z tą niezachwianą pewnością, że ktoś jest tuż obok i bezgranicznie nas akceptuje z całym naszym bagażem.

Życie jest jak górski szlak, na którym ciągle nas coś zaskakuje. Bywa zagmatwany i zmienny, raz prosty, raz pełen pułapek. A kiedy już zdarzy nam się na nim zabłądzić, trzeba wrócić niemal na sam początek, żeby mieć pewność, gdzie chcemy dotrzeć i dokąd nas zaprowadzi.

Trzeba nauczyć się akceptować to, czego nie możemy zmienić. Zwłaszcza przeszłość. Inaczej życie zmienia się w bezsensowne rozdrapywanie ran. Znacznie mądrzej jest sklejać to, co jeszcze zostało.

Samotność sprzyja eksplozjom egoizmu w człowieku.

Każdy potrzebuje kochania. Nawet jeśli jest okropnie wielki.