Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Słowa to wiatr, ale wiatr może rozniecić pożar.

Miał krzywy kręgosłup i utykał, ale wsławił się powiedzeniem: kiedy czytam albo piszę nie jestem kulawy.

Potem nadeszła burza,a smoki tańczyły.

Bogowie trzymają nas wszystkich w dłoniach i do nich należy dawanie życia i śmierci, ale ludzie w swej pysze doszukują się winy u swych pobratymców.

Niektórych problemów nie da się rozwiązać waląc w nie kijem.

Nawet najszlachetniejsi królowie i najbardziej honorowi rycerze mogą ulec gniewowi, pożądliwości albo zawiści i dopuścić się czynów, które okryją ich hańbą i splamią dobre imię. Podobnie najbardziej obmierzłym z mężczyzn i najniegodziwszym z kobiet od czasu do czasu zdarza się czynić dobro, albowiem miłość, współczucie i litość można odnaleźć nawet w najczarniejszych sercach.

W grze o tron często jednak zdarzają się niezwykłe zwroty.

Jesteśmy tacy, jakimi stworzyli nas bogowie. Silni i słabi, dobrzy i źli, okrutni i łagodni, bohaterscy i samolubni. Pamiętajcie o tym, jeśli chcecie władać królestwami ludzi.

Książę Daemon nudził się w Dolinie Arrynów. (Napisał: "W Dolinie mężczyźni ruchają owce. Trudno mieć o to do nich pretensje. Te zwierzaki są tam ładniejsze od kobiet").

- Twoi strażnicy są powolni i leniwi - skwitowała. - Mogłabym cię zabić z równą łatwością, jak cię skaleczyłam. Potrzebujesz lepszych obrońców.
Krwawiący z rany na policzku król nie miał innego wyjścia, jak się zgodzić.
Wielu monarchów miało osobistych strażników. Królowa Visenya doszła do wniosku, że króla Aegona, jako władcy Siedmiu Królestw, powinno strzec siedmiu obrońców. Tak powstała Gwardia Królewska, gwardia złożona z siedmiu rycerzy, najlepszych w Westeros i obleczonych w nieskazitelne białe zbroje oraz płaszcze.

Władca potrzebuje dobrej głowy i wiernego serca. Kutas nie jest konieczny.