Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mówić to zakuwać w kajdany utraconą czasoprzestrzeń.

Dzieciństwo to fabryka kłamstw, które trwają w czasie...

Tak bardzo chciałam się od niej różnić, że powoli traciłam powody, dla których mogłam być do niej podobna.

Mówić to zakuwać w kajdany utraconą czasoprzestrzeń..

Spieszno im było, by wrócić do domu i zapomnieć.

Współczułam tym wszystkim starym, zagubionym ludziom, zatraconym w przestarzałym wyobrażeniu o sobie, raz za pan brat, innym razem skłóconych z rzeczami i osobami, które odeszły w przeszłość.

Najważniejsze są usta i nogi, żeby mówić gdy ci przyjdzie na to ochota, i iść tam, gdzie chcesz.

Na twarzach starych ludzi ciężko dostrzec rysy z czasów młodości. Czasami trudno uwierzyć, że w ogóle jakąkolwiek młodość mieli.

Dzieciństwo to fabryka kłamstw, które trwają w czasie: przynajmniej w moim przypadku tak było.

Jestem jedynym źródłem opowieści, nie mogę i nie chcę szukać poza sobą.

Los, który godziny splata ze spotkaniami, rozstaniami, zadawnionymi żalami...