Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) uprzejmość to tylko grzeczna hipokryzja.

Wszyscy mają marzenia, Bamby. A liczy się nie to, żeby je urzeczywistnić, trzeba tylko w nie wierzyć.

Kiedy się mieszka na dwudziestu pięciu metrach kwadratowych, muzyka jest jedynym sposobem powiększenia metrażu.

Kurz szybciej osadza się na naszych sercach niż na meblach.

Mało jest prawdziwych marzycieli. Poszukiwaczy złota. Upartych, zawziętych, którzy nie rezygnują. Szaleńców, którzy wierzą w swoje przeznaczenie.

Życie zawsze musi wykazywać brak umiaru, wysuwa podstępnie i szczęście, i nieszczęście do tej samej dostawy, wrzuca je byle jak do jednego pudła i zostawia nam odpakowanie tego wszystkiego.

Ślepi od urodzenia mają o wiele gorzej niż ja, nie znają tysiąca odcieni kolorów, pełnego wdzięku lotu motyla, pięknego uśmiechu na twarzy.

Przemoc zawsze w końcu przerzuca człowieka ostatecznie na jedną stronę, na dobrą czy złą, i zmienia się wtedy spojrzenie na wszystkie jego cechy. Determinacja staje się predestynacją, strategia staje się obłudą, pomysłowość staje się perwersją.

Czasem trzeba umieć wybrać, po której jest się stronie.

W morzu kłamstw łatwiej utopić jest prawdę.

Głos Petara Veliki stał się ociężały, zduszony, jakby dopiero co dostał prosto w twarz wypchaną kłopotami poduszką.

(...) nie da się zbudować imperium bez lojalnych i gorliwych sług.