Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Boże, miej mnie w swojej opiece – wyszeptała. Zupełnie nie wiedziała, co robić. Podeszła do olejnego obrazu starając się przywrócić mu dawną pozycję, ale gdy go tylko dotknęła, natychmiast powrócił do poprzedniej, horyzontalnej pozycji. Spróbowała jeszcze raz; zjawisko powtórzyło się.

Śmierć nie oznacza końca istnienia, jest to po prostu inny rodzaj życia.

Jedzenie jednak, oprócz oglądania telewizji i śpiewu (uwielbiała chóry i opery) należało do jej największych przyjemności. Życie jest zbyt krótkie, żeby z nich rezygnować.

W tej samej chwili mieszkanie wypełniło się ogłuszającym trzaskiem zderzających się ze sobą sprzętów. Łomotały drzwi, pękały kieliszki i przewracały się krzesła. Wielki mahoniowy kredens, niegdyś własność babki, nagle z hałasem zaczął znikać jej z oczu strząsając z siebie fotografie w ramkach, bibeloty i prawie całą jej kolekcję szklanych przycisków do papieru.

Dwie rzeczy skłaniały duchy od powrotu do świata, który powinny były na zawsze pozostawić za sobą: zazdrość i chęć zemsty. Ludzie, którzy umierali w poczuciu zadowolenia z przeżytych lat, wśród grona oddanych przyjaciół, bez oporu odwracali się plecami do świata, który opuszczali, i z nadzieją wkraczali w przyszłe życie.