Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziwne to nasze życie. Szukamy szczęścia, a tak naprawdę chodzi o to, żeby po prostu przeżyć. Próbujemy spełnić oczekiwania, a tak naprawdę drepczemy w miejscu, tracimy czas albo kontemplujemy życie, jakie moglibyśmy mieć. Dość szybko upodabniamy się do innych bezbożnych, żądnych pieniędzy, wsadzających nóż w plecy, zblazowanych, zazdrosnych istot ludzkich, które pragną zyskać od losu jeszcze więcej bogactwa, urody, szczęścia, lub też boleśnie marzą o tym, by móc zrobić to wszystko jeszcze raz od nowa.

Okłamujemy tych, których kochamy, by chronić ich uczucia.

Moim zdaniem niektóre mosty trzeba spalić i szkoda tylko, że nie ma na nich w tym momencie pewnych ludzi.

Dziwne to nasze życie. Szukamy szczęścia, a tak naprawdę chodzi o to, żeby przeżyć... Potrzebujemy ciemności, żeby docenić światło.

...Wartość tajemnicy zależy od tego, przed kim zamierza się coś ukryć...

Nie noszę w sobie dziecka. Noszę ideę dziecka. Pielęgnuję marzenie. Można ukraść na przykład pomysły, chwile, pocałunki czy serce, żeby wymienić tylko kilka. Ja zamierzac ukraść dziecko. Zamierzam zabrać to, co mi się należy, bo inni mają więcej niż dość.

Jaki ze mnie nędznik. Jaka żałosna, godna pożałowania namiastka człowieka. Jestem kiepskim żartem. Jestem echem. Jestem porażką.