Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Siedem króliczków na łące mieszkało,
Lecz braku marchewek nie mogły znieść.
Chwilkę nad życiem swym podumały,
A potem było ich tylko sześć.

Sześć króliczków żarło marchewki,
Lecz każdy chciał więcej mieć.
Chwilkę nad życiem swym podumały,
A potem było ich tylko pięć.

Pięć króliczków bawiło się świetnie,
Lecz głód je wygnał z podwórka.
Chwilkę nad życiem swym podumały,
A potem została ich czwórka.

Cztery króliczki przysięgły sobie,
Marchewkowego skarbca zdobyć podwoje.
Chwilkę nad życiem swym podumały,
I już zostało ich tylko troje.

Trzy króliczki szły łapka w łapkę,
A każdy przeżyć bardzo się starał.
Chwilkę nad życiem swym podumały,
I pozostała ich tylko para.

Ostatnie króliczki nieszczęście spotkało,
Gdyż jeden zmysły całkiem utracił.
Chwilkę nad życiem swym podumały.
I jak dwa były... Tak dwa zostały.

Uważajcie na pytania, które zadajecie, gdyż możecie usłyszeć odpowiedź.

Nie wydostaniesz się z bagna, brnąc w nie coraz dalej.

Niebezpiecznie prosić powódź, by ugasiła pożar.

- Nie doceniasz się - znowu usłyszał rozbawienie w jej głosie. - A to niedobrze, gdyż każdy człowiek powinien znać własną wartość.

- Widzisz - kontynuował obcy - mądre księgi mówią, że wielkie zło należy i można zwalczać tylko za pomocą zła jeszcze większego. - Roześmiał się, jakby to, co powiedział, było bardzo zabawne.
- A więc ty... - słowa uwięzły /.../ w gardle.
- A więc ja - odparł pogodnie głos.