Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W dzieciństwie lata zdają się nie mieć końca, dnie ciągną się jak całe epoki. Dopiero potem widzimy, że był to właśnie tylko króciutki wstęp do życia... Ile było tak naprawdę ciemnych zimowych ranków, kiedy dzieci budził zapach świeżo upieczonego domowego chleba, ogień huczący żywo w piecu i ziąb ciągnący od szyb pokrytych szronem? Monotonnych dni przesiedzianych w szkolnej ławce, z godzinną przerwą na obiad, prześlęczanych nad "tabulką" i książką popołudni? Ile przedwiośni, kiedy w szkole zaczynało się śpiewać, po niemiecku, niestety, Miła wiosno, wróć już wróć! Wszystkie ptaszki tu są, a na widok skrzącej się w słońcu wody w potoku ogarniała wielka, bezprzedmiotowa radość?