Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Dlaczego zawsze tak masz? – Ich stosunki były już na tyle bliskie, że mógł pozwolić sobie na takie pytanie.
- Dlaczego co?
- Dlaczego robisz się smutny? Wygraliśmy, do cholery, może nie?
- Co wygraliśmy? Nie widzisz? Nie czujesz? Za każdym razem, kiedy masz do czynienia z tymi ludźmi, z tym ludzkim gównem, też zostajesz ufajdany. Wiedz o tym. Powoli, powoli nadejdzie dzień, w którym spojrzysz w lustro i zapytasz: co to za facet? I nie chodzi o starość, Italo, mówię o czymś, co jest w środku. Każdego dnia, kiedy brodzisz w syfie, coś w środku umiera. Nie daję już rady skakać w to szambo, brudzić się, zamieniać się w szczura, żeby dorwać tych skurwieli. Nie daję rady. Popatrz na moje buty. Widzisz? - Podniósł prawą nogę. But wyglądał jak stara opona porzucona na poboczu. - To jestem cały ja w tej chwili.

- Która godzina?
- Dochodzi druga.
- A więc zaprotokołujmy – zaczął Rocco uroczystym głosem.
- O godzinie drugiej w pewien majowy wtorek wicekwestor Rocco Schiavone, pełniący służbę w Aoście od dziewięciu długich miesięcy, bierze na barki kolejną upierdliwość dziesiątego stopnia!

Dlaczego nie dadzą mu przeżyć źle i samotnie tych lat poprzedzających starość, w pustce, która go otoczyła i której nic już nie będzie w stanie zapełnić?