Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek, który przenosi góry, zaczyna od przenoszenia kamyków.

Tchórze nigdy nie wyruszyli tą ścieżką, a słabi pomarli w drodze - zostaliśmy tylko my.

Podobnie jak książki, zawody sportowe pozwalają ludziom żyć cudzym życiem, wziąć udział w cudzym zwycięstwie. I porażce.

Przedstawiciel handlowy roześmiał się.
- Od lat robimy interesy z Blue Ribbon - odpowiedział - i po prostu wiemy, że akurat wy mówicie prawdę. Wszyscy inni wciskają kit, ale nie wy: wy walicie prawdę prosto w oczy. Jeśli więc mówicie, że ten nowy but, ten cały Nike, wart jest wypróbowania, to wam wierzymy.
Johnson wrócił na stoisko, drapiąc się po głowie.
- Mówienie prawdy - powiedział. - Kto by pomyślał.

Powód, dla którego tyle czasu poświęcałem na rozmyślania o tym, kim nie jestem, był prosty: znałem ten temat na wylot. Znacznie trudniej było mi określić, kim lub czym jestem i kim mógłbym się stać.

Spodziewałem się, że gdy spróbuję sprzedać mu swój pomysł, spławi mnie błyskawicznie: "Cha, cha. Szalony pomysł." Gdy umilkłem, ojciec pochylił się w swoim fotelu i rzekł, że właśnie tego zawsze żałował: że nie podróżował więcej, póki był młody. Mówił skupiając się bardziej na wyprawie dookoła świata niż na Szalonym Pomyśle, ale nie mogłem narzekać - daje mi swoje błogosławieństwo. I niemałą gotówkę. - Dobra - powiedział. - Dobra, Buck.

Nie zatrzymuj się. Nawet nie myśl o odpoczynku, dopóki nie dotrzesz do celu, i nie zastanawiaj się zbyt często nad tym, gdzie ów cel się znajduje. Cokolwiek się zdarzy, nie zatrzymuj się.

- Co wybrałeś? - spytał mnie Woodell pod koniec dnia.
- Nike - mruknąłem
- Hmm...
- Tak, wiem - uciąłem.
- Może się przyzwyczaimy - zasugerował.
Może.

Nie rozumiałem wtedy co się ze mną dzieje, ale pojąłem to z czasem. Lata stresu zbierały żniwo. Gdy człowiek dostrzega wyłącznie problemy to znak, że zatracił ostrość widzenia.

Czekał. Ja też czekałem. On czekał bardziej.
Wreszcie przemówiłem.

Bo przecież, czy to się komuś podoba czy nie, życie jest grą. Ktokolwiek zaprzeczy tej prawdzie, odmówi udziału w zabawie, prędzej czy później zostanie gdzieś na bocznym torze.

Jeżeli moje życie miało być pracą, bez czasu na zabawę, to chciałem, żeby moja praca była zabawą.

Niezbyt często uczestniczyła w negocjacjach i zapewne nie znała podstawowej zasady: wiedzieć, czego się chce; z czym trzeba odejść od stołu, żeby nie czuć się pokonanym.

W chwilach sportowej chwały duch kibica łączy się z duchem zawodnika i w tej wspólnocie, w tym przenikaniu się, tkwi jedność, o której mówią mistycy.

Poznać siebie znaczy: zapomnieć o sobie.

Gdy towary nie przekraczają granic, czynią to żołnierze.

Nie chodziło o to, by zwyciężyć w walce, tylko o to, by uniknąć klęski. A to najlepszy sposób na szybką porażkę.