Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[...] zaczęli już rozumieć, że mnie się nie da zrozumieć.

W ogrodzie, gdzie wszystko, co rośnie, jest chwastem, nie pysznij się swoim imieniem, lecz raczej pozostań bezimienny - w nadziei, że ktoś, ktokolwiek, może zobaczyć w tobie kwiat.

Chodziło raczej o to, że z wiekiem zdałam sobie sprawę, że trzeba czegoś więcej niż strzału w ciemnościach, by zostać ojcem. To znaczy prawdziwym ojcem".

I uderzyło mnie, że czas, jaki armia wykrawa z życia poborowego, może być zdumiewająco łatwy do zniesienia, zakładając, że człowiek ma jakieś marzenie, w którym może się schronić - twarz, uśmiech, niejasną obietnicę, fałszywą nadzieję, nawet zwykłe kłamstwo. Potrzeba do tego tylko żywego stworzenia i realnej tożsamości, którą można je uzupełnić.