Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czas - tylko ciche tykanie ściennego zegara przypomina o tym, że nie sposób go zatrzymać ani cofnąć.

Ludzie - marzenia, lęki i nadzieje.

Dopiero po bolesnej konfrontacji z własną przemijalnością, człowiek zaczyna doceniać, jak bardzo chce żyć.

Matka - zawsze ma jakąś dobrą radę, nawet w najbardziej beznadziejnej sytuacji znajdzie słowa otuchy.

Jedyne czego pragnęli od życia, to móc kochać się, zasypiać i budzić w swoich ramionach, po otwarciu o oczu widzieć twarz ukochanej osoby, siedzieć naprzeciwko siebie przy stole, rozmawiać i milczeć. Nie było takiej rzeczy, której nie dzieliliby z sobą.

Zmarli widzą inaczej niż żywi, widzą naprawdę.

Jeśli człowiek milczy na widok niesprawiedliwości, to też jest winny. Kto milczy, ten się zgadza.

-Czy jesteś szczęśliwa?
Cóż to za wielkie słowo: być szczęśliwym! Wielkie słowo na określenie wielkiego uczucia. Ale my żyjemy w epoce małych uczuć, co najwyżej dotykamy swoich ciał. W ten sposób chronimy siebie przed zranieniem.

Zasnąć, byle tylko zasnąć, nie myśleć, nie czuć, zapomnieć o tym świdrującym bólu, który kiełkuje w łonie, dusi żołądek, ściska za gardło i rozsadza głowę.

Chciałam być bliżej natury, tam, gdzie nie betonuje się każdego centymetra przyrody." - Erika.

Matka - zawsze ma jakąś dobrą radę, nawet w najbardziej beznadziejnej sytuacji znajdzie słowa otuchy.

Chciała gasnąć powoli, już nigdy nie oprzytomnieć, i z objęć snu, młodszego brata śmierci, osunąć się w bezkresną ciemność.

Wszyscy mamy w piwnicach swoje zwłoki. Tylko, że jednych dręczą z tego powodu nocne koszmary, a dla innych brak sumienia jest delikatną poduszką.

Strach chroni nas przed niebezpieczeństwem, ale czasami sam zaczyna nam zagrażać.

(...) nie zawsze trzeba mówić, żeby się zrozumieć (...) ale czasami tak jest po prostu praktyczniej".