Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo częstym zjawiskiem jest zlewanie się dwóch osobnych wydarzeń w pamięci. Historycy czasem muszą starać się je rozdzielić i w tym celu delikatnie dopytują badanych; jednak w
innych sytuacjach sam ten sposób reorganizacji pamięci jest cenną wskazówką tego, jak skonstruowano świadomość danej grupy.

Historia nie dotyczy tylko wydarzeń, struktur czy wzorów zachowania, lecz także tego, w jaki sposób ludzie ich doświadczają lub je zapamiętują na płaszczyźnie wyobraźni. Ten aspekt historii – wyobrażenia ludzi na temat tego, co się wydarzyło i mogło się wydarzyć, ich wizje alternatywnej przeszłości, a więc również alternatywnej teraźniejszości – może być równie istotny jak to, co faktycznie miało miejsce.

Konstruowanie i przekazywanie wspomnień, zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych, jest aktywnym procesem społecznym, który wymaga pewnych uzdolnień i umiejętności, uczenia się od innych i wyobraźni. W ramach tego procesu opowieści używa się przede wszystkim do scharakteryzowania wspólnot i jednostek oraz do przekazania ich postaw. Jak to znakomicie ujął stary mieszkaniec Ulsteru Hugh Nolan: „Widzisz, po prostu jest tak, że wszystkie dobre historie i opowieści są fikcyjne. […] Ale chociaż są fikcją, to są w nich pewne ważne informacje i przestrogi”.