Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy wszechświat się wykluł,
Bóg zaczął go nosić na rękach,
tylko że ziemia mu po drodze spadła.
Nie może się po nią schylić,
bo nie ma gdzie odłożyć wszechświata.
Może tylko stać i patrzeć, co się z nami dzieje.
Stoi i patrzy.

- Już? - pyta Kryst. Przywiera mocniej, całuje Tad. w usta, chce się jeszcze kochać, porusza nim w sobie. Tad. oddycha ciężko, "To tak jakbym umierał", myśli, "Za każdym razem", myśli.
-Kochasz mnie?
-A Ty?