Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszyscy tkamy nić, jak jedwabniki. Zjadamy i spieramy się o morwowe liście, a przecież ta nić, kiedy się spotka i splecie z innymi, może utworzyć piękną tkaninę, niezapmniany gobelin.

Marisa, kochana, przynieś nam coś do picia, żeby nekrolog lepiej się skomponował.

I obserwuje nas samotny wilk, obserwuje cały konwój, a ja opuszczam do połowy okno i mierzę do niego z karabinu opartego na szybie, a malarz mi mówi: No i co robisz? Nie widzisz go?, odpalam mu, zastrzelę tego wilka. Nie psuj mi obrazu, on na to. Bardzo się nad nim napracowałem.