Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O śmiertelnych pokolenia!
Życie wasze, to cień cienia.
Bo któryż człowiek więcej tu szczęścia zażyje
Nad to, co w sennych rojeniach uwije,
Aby potem z biegiem zdarzeń
Po snu chwili runąć z marzeń.

Pycha rodzi tyranów

Wszystko ma swój kres i czas
[Kreon].

A najgorszą męką tą, którą człowiek własną ściągnie ręką

Nie strwożą słowa, kogo czyn nie straszył.
[Edyp]

Biada tej wiedzy, co szkodę niesie wierzącym.
[Tyrezjasz]

A więc bacząc na ostatni bytu ludzi kres i dolę,
Śmiertelnika tu żadnego zwać szczęśliwym nie należy,
Aż bez cierpień i bez klęski krańców życia nie przebieży.

Jak lotne ptaki, wartkie błyskawice,
Mkną ludzie cwałem w Hadesu ciemnice.

Jeszcze najlepiej żyć tak - od dnia, do dnia

Pięknie on mówił i zlecił przezorność,
Bo człek porywczy zbyt łatwo się potknie.

Albowiem cnocie czas jeden świadectwo wystawi,
a złość nieprawych dzień jeden wyjawi

Śmiertelnika tu żadnego zwać szczęśliwym nie należy,
Aż bez cierpień i bez klęski krańców życia nie przebieży.

Krew rozlana tu o pomstę woła

(...) prawda jest siłą w mej duszy.

Śmierć swoje żniwo zabiera złowroga

Ale nie rzucaj niepewnych podejrzeń,
Bo się nie godzi złych mienić prawymi,
Ni prawych złymi bez wszelkiej przyczyny.

Czas wie wszystko
I odsłoni
Każdej winy brud.

O śmiertelnych pokolenia! Życie wasze to cień cienia.

Ten dzień cię zrodzi i ten cię zabije.

(...) sądzę, że najgorsze klęski
Zawsze na lepsze odmienić się mogą.

Nie wiem; a kiedy czego nie wiem, milczę.