Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieustająco elektryzuje mnie widok kobiety w zbyt luźnych lub zbyt małych szpilkach, z których wysuwają się na posadzkę zdziwione palce, przypominające stado węszących na niskim wietrze ogarów mocno trzymanych na przykrótkiej smyczy.

Brak makijażu sprawia, że nawet ja, spoglądając w lustro, muszę przypinać sobie plakietkę z nazwiskiem, bo się nie poznaję, nie mówiąc nic o włosach, które sterczą na wszystkie strony.

Jestem tak wściekła, że gdybym była ziarenkiem kukurydzy, eksplodowałabym popcornem.