Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Taki już los rodzica. Nawet gdy własne dzieci nie chcą cię w swoim życiu, nie możesz się powstrzymać i obserwujesz z daleka, gotów je chronić i nieść pomoc.

(...) "mały kawałek ziemi" sugeruje hektar, nie las Kubusia Puchatka.

- Pieprzyć ich. Krzyżyk na drogę. Nie obchodzi mnie, czy do nich pasujemy. Nigdy nie chciałam mieszkać w "dobrej" dzielnicy i być postrzegana jako "normalna". Chciałam mieszkać z tobą i Julie. Możesz być sobą. Ty pozwalasz mi być mną, więc tak jest sprawiedliwie. Nie próbuj na siłę się dopasować. Kocham cię właśnie za to, że się wyróżniasz.

(...) człowiek nie dostaje dziecka, jakiego się spodziewa. Dostaje takie, jakie dostaje, i robi wszystko, co w jego mocy, żeby wyrosło na porządnego człowieka. Tylko to się liczy.

- I thought you would be happy - I said. - You wanted to be the head honcho.

- Yes, but now I have to deal with you. He spoke to me, personally.

He said 'he' with the kind of reverence that could only mean Roland, my father.

- He believes that you may hesitate to kill me because of our shared experiences - Ghastek continued. - Which makes me uniquely qualified to lead the People in your territory.

I leaned forward and gave the leader ghoul my hard stare.

- You look plump. You’ve been raiding the countryside and growing fat from gorging yourself on the people you’ve murdered. I gave you a chance to leave. Now it’s too late. Pay attention to this moment. Look at the stars. Breathe in the cold air. This is your last night. These are the last breaths you take. I will kill every one of you.

The leader ghoul snarled, dropping all pretense.

- You and what army?

I began pulling magic to me. This would hurt. This always hurt.

- That’s the great thing about werelions. You don’t need an army. You just need one.

The ghoul twisted his face.

- You’re not a werelion, meat.

- I’m not. - I nodded behind them. - He is.

The leader ghoul spun around.

Two gold eyes stared at him from the darkness. The enormous lion like beast opened his mouth and roared.

Czasem gdy siła twojego przeciwnika jest zbyt wielka, jedyne, co możesz zrobić, to ją uwięzić.

- Wyeliminuj emocje - poradził jej Curran. - Będziesz bardziej przekonująca, jeśli pomożesz drugiej osobie zrozumieć, co motywuje twoją prośbę. Musisz przedstawić argumenty i udowodnić, że na twoim miejscu doszłaby do tego samego wniosku. Kiedy się z tobą zgodzi, odmowa przyjdzie jej znacznie trudniej, bo będzie miała wrażenie, że kłóci się sama ze sobą.