Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co z pana za kelner, jeśli pan nie potrafi gościowi wmówić, że befsztyk nie śmierdzi.

Yh, ty dziadu... z ciebie będzie taki kelner, jak z krokodylej skóry majtki.

Panu się pewnie teraz idee kocą w głowie?

Który z was, sukinsyny, rżnie na kasie?

Tu schwitz, tu muszisz arbeiten.

Człowiek może być skromnym tylko wtenczas, gdy naprawdę czuje się wartościowym i ma się czym chlubić.

Wielkie nieszczęścia mają w sobie pewien patos, ludzie je widzą i współczują, natomiast drobne, codzienne niepowodzenia osaczają człowieka jak sfora małych, zajadłych piesków, przed którymi trzeba się opędzać wzbudzającymi śmiech rzutami nóg i rąk.

Żyła jeszcze pani Choromańska, typ polskiej matrony w najpiękniejszym wydaniu. W obcowaniu z nią, później z innymi damami zakopiańskimi, musiałem skorygować mój pogląd na kobiety(...) tam, w Zakopanem doszedłem do wniosku, że jednak trzeba te istoty zaliczyć do gatunku homo sapiens, skoro tak inteligentnie rozmawiają, a niektóre tak ładnie umieją się zestarzeć i w porę zrezygnować ze swych powabów seksualnych, co podobno dla kobiety jest niesłychanie trudną sztuką.

Kelner, który zostaje właścicielem lokalu, do końca życia nie ma zaufania do swego personelu.

Widocznie, proszę pana, to była gęś lekkich obyczajów.