Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy kobieta kocha, jest w stanie poświęcić się bezgranicznie, ale czy w codziennym świecie zła i ciągłej gonitwy za pieniędzmi i władzą taka miłość ma sens i prawo istnieć. Wystarczy jeden gest, jedno słowo, aby wszystko zniszczyć i zabić ją, gdy zaczęła dopiero kiełkować”.

Nigdy nie ignoruj kobiety z bronią. Ona zawsze wie, jaki cel pragnie osiągnąć.

Życie to biznes,
nie ma tu miejsca na przyjaźń.
Liczy się tylko nieustanna walka o władze i względy u rządzących.

Kobieta, to najniebezpieczniejsza broń tego świata... najpierw zaprowadzi cię do raju, by potem rzucić w otchłanie piekieł.

Czasem idziemy złą drogą, ale zawsze na końcu każdej spotykamy kogoś, kto odmienia nasze życie, a zła droga zamienia się w dobrą.

Nie mogłem uwierzyć, że jedna kobieta, jedna chwila, jedna śmierć mogła spowodować tyle zła. Kiedyś bracia i przyjaciele, a dziś najwięksi wrogowie.

Stała pośrodku sali, niczym anioł, na którego czekałem całe życie. Ona miała rozjaśnić jego szarości i w końcu obdarzyć mnie szczęściem.

Jedyną moją nadzieją stała się ona, dla niej chciałem i mogłem poświęcić wszystko. Stać się większym potworem niż jestem albo zmienić w anioła, jeśli tylko obdarzyłaby mnie takim samym uczuciem, jakim ja ją darzę. Uczuciem, które tymczasem pcha mnie do najgorszych rzeczy...

W jednej minucie mój świat runął, chcieliśmy razem uciec, razem cieszyć się życiem, a teraz ona leży przede mną - moja królowa, moja "Śnieżynka". Jej porcelanowa twarz była blada i zimna. Wtuliłem się w nią i zacząłem mocno szlochać. Płakałem głośno i żałośnie, a ból wylewał się ze mnie jak rzeka. Chciałem, aby jej nurt porwał mnie i złączył z nią na wieki.

Zawsze byłem, jestem i będę jego cieniem. Wierny sługa Wielkiego pana. Moja niechęć wobec niego nieustannie toczy walkę z przyjaźnią, jaką go darzę. Zawsze byłem przy nim, a on przy mnie. Czasem nie mogę zrozumieć sam siebie. Chcę nas uwol ić od zła tego świata, ale on wciąż usilnie się go trzyma... choć bez wątpienia mogę stwierdzić, że to ona go w nim trzyma. Ta, która sprowadziła go w najgorszą otchłań zimna i rozpaczy, która potrafi omotaći zniszczyć każdego z nas... Zmieniła mojego przyjaciela w bezwzględnego potwora, a raczej demona.

Życie to biznes, nie ma tu miejsca na przyjaźni. Liczy się tylko nieustanna walka o władzę i względy u rządzący”.

-A wiesz, dlaczego mówią na mnie Blood Man? - docisnąłem nóż mocniej do jego szyi. (...)
-Nazywają mnie tak, bo zawsze wysysam krew swoich ofiar.

Wiesz co, Blood, nasza relacja jest dość kontrowersyjna. Najpierw zajebisty seks, potem ja chcę cię zabić, to znowu ty mnie, a na końcu nasze drogi się rozchodzą, by ponownie się skrzyżować - nachyliła się i pocałowała mnie w czoło.

Tam, gdzie się pojawiałem, zawsze krew się lała strugami”.

- Widzisz, jak się staram, skarbie, niejedna by marzyła o takim śniadaniu w moim towarzystwie- zaczął się śmiać.
— Hmm, czy ja wiem, jakby mi śnia­da­nie podał Tom Ellis, to bym ze­mdla­ła od razu – lekko się uśmiech­nę­łam i za­czę­łam za­ja­dać sa­łat­kę.
— Co, a co to za koleś?! Niech ja go dorwę…. – wzbu­rzył się i zmie­rzył mnie wzro­kiem.
Za­czę­łam się gło­śno śmiać, zmie­szał się i za­py­tał:
— Co cię tak roz­ba­wi­ło?! Nikt prócz mnie nie bę­dzie ci po­da­wał śnia­da­nia do łóżka, a zwłasz­cza jakiś Tom! – marsz­cząc brwi, ujął mnie za pod­bró­dek.
— Je­steś już moja na za­wsze, skar­bie!
Po­ca­ło­wał czule, pod­gry­za­jąc lekko moją dolną wargę.
— To gdzie znaj­dę tego Toma?! – za­py­tał z iro­nią w gło­sie.
— Edu­ar­do, to były tylko żarty – za­śmia­łam się i kon­ty­nu­owa­łam bar­dzo roz­ba­wio­na jego za­zdro­ścią o mnie:
— Tom Ellis to bar­dzo przy­stoj­ny aktor. Na­praw­dę nie mu­sisz się nim mar­twić, pew­nie by nawet na mnie nie spoj­rzał.
— Tym bar­dziej go dorwę… – ro­ze­śmiał się i dał mi prztycz­ka w nos.

Lepiej zabijać złych ludzi, niż ich spowiadać — odpowiedziałem lekko się uśmiechając”.