Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To dziwne, niedługo umrę, a wciąż jestem taki jak dawniej.

W głębi duszy bardziej lubił niewiedzę od kultury. Nieuctwo to czyste pole, gdzie jeszcze może wyróść kwiat wszelkiej wiedzy, a kultura to pole już zarośnięte, gdzie rośliny wyciągnęły z gleby wszystkie soki i gdzie nic więcej nie urośnie.

Rosja Radziecka (...) podobna jest do młodej brzózki, na którą skacze koza kapitalizmu.

Kwiaty lubią wszyscy, a cudze dzieci rzadko kto prócz ich rodziców.

-- A dokąd to idziecie? – spytał wędrowców Szumilin.
– My? – odezwał się jakiś starzec, który od beznadziejności życia robił się coraz niższy. – Dokąd oczy poniosą, póki nas ktoś nie zatrzyma. Zawróć nas, to pójdziemy z powrotem.
– To już lepiej idźcie naprzód – powiedział Szumilin.

Nigdzie jednak nie umiano mu dokładnie powiedzieć, kiedy przyjdzie dzień ziemskiej szczęśliwości.

Nam by dać mrówczy lub komarzy rozum – zaraz by można życie dostatnio urządzić. Ten drobiazg to wielcy mistrzowie zgodnego życia; daleko człowiekowi do zmyślności mrówek.

Tak sobie chodzę i myślę, że wojnę tylko władza mogła wymyślić, zwykły człowiek tego nie potrafi...