Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszystko, czego kiedykolwiek chciałaś, jest po drugiej stronie strachu.

Bycie odrzuconym raz na zawsze zmienia twoje życie. Takie doświadczenie łamie cię na pół i już nigdy więcej nie otworzysz się na drugiego człowieka, bo boisz się wystawić na potencjalny atak.

Jestem gotowa przejść na drugą stronę strachu, żeby odzyskać swoje życie. To jedyna rzecz która należy tylko do mnie.

Nie zapominaj, kim jesteś i jak wiele dla mnie znaczysz. W świecie pełnym hałasu i egoizmu jesteś niczym jasny rozbłysk dobroci.

Życie nauczyło mnie jednak, że abyśmy mogli naprawdę wybaczyć, najpierw powinna dokonać się w nas radykalna przemiana. Najczęściej chodzi o zmianę naszych oczekiwań lub sytuacji życiowej, a czasami coś musi umrzeć w naszym sercu. To może być bolesne, ale jednocześnie daje poczucie ogromnej swobody.

Czy jesteśmy tymi osobami, za które się uważamy, czy też liczy się to, jak widzą nas inni? Czy oceniają nas przez pryzmat tego, co chcemy im pokazać, czy może raczej skupiają się na tym, co usilnie staramy się ukryć?

„Jeśli będziesz wystarczająco uważna, zawsze dostrzeżesz jakieś rozwiązanie. Musisz jednak znaleźć w sobie odwagę, żeby je zobaczyć”.

Toż­sa­mość to dziw­na rzecz. Czy je­ste­śmy tymi oso­ba­mi, za które się uwa­ża­my, czy też liczy się to, jak widzą nas inni? Czy oce­nia­ją nas przez pry­zmat tego, co chce­my im po­ka­zać, czy może ra­czej sku­pia­ją się na tym, co usil­nie sta­ra­my się ukryć?

Śmierć naszych marzeń zasługuje na żałobę.

Dużo czasu zajęło mi zrozumienie, że świat nie jest miejscem, gdzie ludzie celowo robią coś przeciwko tobie.

(...) cza­sa­mi utra­ta ma­rzeń może ozna­czać od­zy­ska­nie wol­no­ści.

To skomplikowane uczucie, ponieważ nie chodzi tylko o to że straciłam imię i tożsamość, lecz przede wszystkim o to, że moje życie nigdy nie będzie wyglądało tak, jak kiedyś sobie wyobrażałam. Śmierć naszych marzeń zasługuje na żałobę.

Na tym świe­cie pie­nią­dze i wła­dza ozna­cza­ją nie­ty­kal­ność.

(...) wspo­mnie­nia mogą nagle zła­pać cię za gar­dło i po­zba­wić tchu. Wtedy nie je­steś w sta­nie wy­krztu­sić z sie­bie nawet jed­ne­go słowa i mo­żesz tylko cze­kać, aż ból ustą­pi i znowu bę­dziesz się mógł po­ru­szyć.

Miała wra­że­nie, że jest ni­czym odłą­czo­na od prądu lampa. Nie miała w sobie ener­gii, z nikim nic jej nie łą­czy­ło i nie była w sta­nie wy­do­być z sie­bie choć­by odro­bi­ny świa­tła.

(...) łatwo być nie­ustra­szo­ną, jeśli wszyst­ko się stra­ci­ło.

Na tym po­le­gał wła­śnie pro­blem z ży­cze­nia­mi: jedno pro­wa­dzi­ło do dru­gie­go, coraz bar­dziej od­da­lo­ne­go w cza­sie. Przy­po­mi­na­ło to roz­plą­ty­wa­nie ko­lej­nych su­peł­ków na linie bez świa­do­mo­ści, że ta sama lina za­czy­na się wokół nas owi­jać i cią­gnąć w dół.

Jeśli będziesz wystarczająco uważna, zawsze dostrzeżesz jakieś rozwiązanie".

Jeśli będziesz wystarczająco uważna, zawsze dostrzeżesz jakieś rozwiązanie".

W świe­cie peł­nym ha­ła­su i ego­izmu je­steś ni­czym jasny roz­błysk do­bro­ci.

... "życie jest mieszaniną świata i ciemności, to przygoda, którą trzeba przeżyć idąc naprzód, ale można ją zrozumieć, tylko patrząc wstecz...

Świat jest pełen ludzi, którzy mają jakieś tajemnice. W gruncie rzeczy nikt nie jest tym, na kogo wygląda.